Каўказская армія (Першая сусветная вайна)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Каўказская армія (палявая)
Кав.А
Гады існавання ліпень 1914 года — май 1918 года
Краіна Сцяг Расіі Расійская імперыя
Уваходзіць у гл. спіс франтоў
Тып армія
Дыслакацыя Каўказская ваенная акруга
Удзел у Першая сусветная вайна
(19141918)
Камандзіры
Вядомыя камандзіры гл. Галоўнакамандуючыя
Пазіцыі рускай арміі пад Сарыкамышем 1914 год

Каўказская арміяагульнавайсковае аператыўнае аб'яднанне (палявая армія) на Каўказскім тэатры ваенных дзеянняў падчас Першай сусветнай вайны.

Скарочанае найменне — Кав. А.

Склад[правіць | правіць зыходнік]

У 1914 годзе:

Перад пачаткам ваенных дзеянняў Каўказская армія была раззасяроджаная на дзве групы ў адпаведнасці з двума галоўнымі аперацыйнымі напрамкамі:

  • КарскІ кірунак (КарсЭрзерум) — каля 6 дывізій у раёне Ольты — Сарыкамыш,
  • Эрыванскі кірунак (Эрывань — Алашкерт) — каля двух дывізій, узмоцненых значным лікам конніцы, у раёне Ігдыря.

Флангі прыкрываліся невялікімі атрадамі сфармаванымі з памежнай варты, казакоў і апалчэння: правы фланг — кірунак уздоўж Чарнаморскага ўзбярэжжа да Батуму, а левы — супраць курдзкіх раёнаў, дзе з абвяшчэннем мабілізацыі туркі пачалі фармаваць курдскую ірэгулярную конніцу, і персідскага Азербайджана.

Усяго Каўказская армія налічвала каля 153 батальёнаў, 175 казацкіх сотняў і 350 гармат. Ёй супрацьстаяла 3-я турэцкая армія (каля 100 батальёнаў, 35 эскадронаў, 244 гарматы).

У красавіку 1917 года Каўказская армія была ператворана ў Каўказскі фронт, але ў складзе гэтага фронту была зноў сфарміравана Каўказская армія.

На канец 1917 года армія мела ў сваім складзе:

У складзе[правіць | правіць зыходнік]

Галоўнакамандуючыя[правіць | правіць зыходнік]

На пачатковым этапе галоўнакамандуючым Каўказскай арміі быў каўказскі намеснік і галоўнакамандуючы войскамі Каўказскай ваеннай акругі генерал-ад'ютант І. І. Варанцоў-Дашкоў. Ён, аднак, удзелу ў распрацоўцы аперацый і кіраўніцтве войскамі практычна не прымаў, перадаўшы камандаванне арміяй свайму памочніку генералу А. З. Мышлаеўскаму, затым генералу М. М. Юдзенічу.

Камандуючыя[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]