Квет Кетуміле Масірэ
Квет Кетуміле Масірэ | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Quett Ketumile Joni Masire | |||||||
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Віцэ-прэзідэнт | Леньелетсэ Серэтсэ Пітэр Ммусі Фестус Магае |
||||||
Папярэднік | Серэтсэ Кхама | ||||||
Пераемнік | Фестус Магае | ||||||
|
|||||||
Прэзідэнт | Серэтсэ Кхама | ||||||
Папярэднік | пасада заснавана | ||||||
Пераемнік | Леньелетсэ Серэтсэ | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
23 ліпеня 1925[1][2][…] |
||||||
Смерць |
22 чэрвеня 2017[4][3][…] (91 год) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Жонка | Olebile Masire[d] | ||||||
Дзеці | Mmasekgoa Masire-Mwamba[d] | ||||||
Партыя | |||||||
Дзейнасць | палітык | ||||||
Узнагароды | |||||||
![]() |
Сэр Квет Кетуміле Джоні Масірэ (англ.: Quett Ketumile Joni Masire, нар. 23 ліпеня 1925, Канье, Батсвана) — другі прэзідэнт Батсваны з 13 ліпеня 1980 да 31 сакавіка 1998.
Працаваў школьным настаўнікам. У 1962 стаў адным з заснавальнікаў Дэмакратычнай партыі Батсваны, пасля абвяшчэння незалежнасці краіны ў 1966 стаў яе першым віцэ-прэзідэнтам. Пасля таго, як прэзідэнт краіны Серэтсэ Кхама памёр 13 ліпеня 1980 года, Масірэ прыняў на сябе яго абавязкі і быў афіцыйна абраны прэзідэнтам 18 ліпеня. Пераемнікам яго на пасадзе віцэ-прэзідэнта стаў Леньелетсэ Серэтсэ. У цэлым працягваў палітыку папярэдніка. У 1991 узведзены ў рыцарскае званне, узнагароджаны ордэнам святых Міхаіла і Георгія. У 1998 сышоў у датэрміновую адстаўку, пасля чаго новым прэзідэнтам стаў віцэ-прэзідэнт краіны Фестус Магае. З тых часоў займаўся міратворчай дзейнасцю ў ДРК, а з чэрвеня 2007 — у Лесота.
Зноскі
- ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #132796635 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 14 кастрычніка 2015.
- ↑ Quett Masire // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Quett Ketumile Joni Masire // Find a Grave — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ https://www.independent.co.ug/former-botswana-president-sir-ketumile-masire-dies-aged-91/
- ↑ Quett Masire // Munzinger-Archiv — 1913. Праверана 9 кастрычніка 2017.