Ларыса Іванаўна Галубкіна
Ларыса Іванаўна Галубкіна | |
---|---|
руск.: Лариса Ивановна Голубкина | |
Дата нараджэння | 9 сакавіка 1940[1][2] (84 гады) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Муж | Андрэй Аляксандравіч Міронаў |
Дзеці | Mariya Golubkina[d] |
Адукацыя | |
Прафесія | актрыса, спявачка, тэлевядучая |
Узнагароды | |
IMDb | ID 0326730 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ларыса Іванаўна Галубкіна (руск.: Лари́са Ива́новна Голу́бкина; нар. 9 сакавіка 1940, Масква) — савецкая і расійская актрыса; народная артыстка РСФСР (1991).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Ларыса Галубкіна нарадзілася 9 сакавіка 1940 года ў Маскве. У 1955 годзе паступіла ў Маскоўскае музычна-педагагічнае вучылішча на дырыжорска-харавое аддзяленне, якое скончыла ў 1959 годзе, затым паступіла ў ГІТІС, на аддзяленне музычнай камедыі, дзе займалася вакалам у Марыі Пятроўны Максакавай.
Падчас вучобы ў ГІТІС пачала здымацца ў кіно — дэбютам актрысы стала галоўная роля ў камедыі Эльдара Разанава «Гусарская балада».
Пасля заканчэння ГІТІСа ў 1964 годзе стала актрысай Цэнтральнага акадэмічнага тэатра Савецкай Арміі (цяпер — Цэнтральны акадэмічны тэатр Расійскай арміі). Удзельнічала ў шматлікіх спектаклях, дзе рэжысёры выкарыстоўвалі яе ўменне з аднолькавай выразнасцю гуляць лірычных і характэрных гераінь, спяваць і танчыць: «Салдат і Ева» (Ева), «Рэнальда ідзе ў бой» (Анжаліка), «Даўным-даўно» (Шурачка Азарава). «Раскінулася мора шырока» (Алена), «Закон вечнасці» (Мары), «Апошні палка закаханы» (3 ролі), «Каханне — кніга залатая» (Кацярына II) і іншыя.
Прымала ўдзел у тэлевізійным паказе «Бенефіс Ларысы Галубкінай» (1974), знятым рэжысёрам Яўгенам Гінзбургам па сюжэце спектакля «Пігмаліён» Бернарда Шоу, дзе сыграла Элізу Дулітл. Спектакль быў дапоўнены музычнымі нумарамі, сучаснымі песнямі, пацешнымі парадыйнымі эпізодамі і лірычнымі адступленнямі. «Бенефіс» меў поспех у Вялікабрытаніі, на XVII Міжнародным конкурсе тэлевізійных забаўляльных перадач у Сопаце (1977) атрымаў прыз — «Крыштальную антэну».