Лаўрэнційская мова
| Лаўрэнційская | |
|---|---|
| Краіны | — |
| Рэгіёны | Рака Святога Лаўрэнція |
| Класіфікацыя | |
|
|
| Моўныя коды | |
| ISO 639-1 | — |
| ISO 639-2 | iro |
| ISO 639-3 | lre |
| IETF | lre |
| Glottolog | laur1250 |
Лаўрэнці́йская мова † — умоўная назва адной або некалькіх іракезскіх моў, распаўсюджаных уздоўж ракі Святога Лаўрэнція да пачатку XVII ст. З лаўрэнційскай мовы паходзіць назва краіны Канада.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Лаўрэнціўскую мову атаясняюць з іракезамоўнымі плямёнамі, якія насялялі рэчышча рака Святога Лаўрэнція ад возера Антарыа да сучаснага Квебека паміж 1200 г. і 1600 г. Экспедыцыя Жака Карцье зафіксавала ў 1535 - 1536 гг. болей за 12 паселішчаў лаўрэнційцаў, але да з’яўлення экспедыцыі Самюэля дэ Шамплейна ў 1608 г. яны зніклі. Высоўваюцца версіі, што лаўрэнційцы загінулі ад эпідэміі, занесенай еўрапейцамі, былі пераможаны іракезамі або мігрыравалі ў раён Вялікіх азёр. Існаванне асобных лаўрэнційскіх культур падцвярджаецца археалагічнымі раскопкамі.
Першы слоўнік лаўрэнційскай мовы быў складзены Жакам Карцье і ўключаны ў яго публікацыю 1545 г. Другі, таксама складзены Ж. Карцье, апублікаваны значна пазней. У нашы дні большасць даследчыкаў мяркуе, што гэта былі запісы слоў не з адной мовы, а некалькіх. Яны дэманструюць блізкасць да іншых паўночных іракезскіх моў.
 | Для паляпшэння артыкула пажадана: |