Леанід Генадзевіч Барабанаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Леанід Генадзевіч Барабанаў
Дата нараджэння 29 верасня 1950(1950-09-29) (73 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці навуковец
Навуковая сфера дэрматалогія і венералогія
Навуковая ступень доктар медыцынскіх навук

Леанід Генадзевіч Барабанаў (29 верасня 1950, Слуцк) — беларускі дэрматавенеролаг, доктар медыцынскіх навук, прафесар.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Пасля заканчэння Мінскай сярэдняй школы № 89 у 1967 г. паступіў на лячэбны факультэт Мінскага медыцынскага інстытута. У перыяд вучобы актыўна ўдзельнічаў у працы студэнцкага навуковага гуртка пры кафедры агульнай хіміі пад кіраўніцтвам Заслужанага работніка вышэйшай школы Беларусі дацэнта В. А. Бандарына, атрымліваў імянную стыпендыю імя акадэміка А. А. Багамольца. Інстытут скончыў з адзнакай у 1973 г. і быў накіраваны ў клінічную ардынатуру пры кафедры дэрматавенералогіі Мінскага медыцынскага інстытута. Пасля заканчэння ардынатуры працаваў у Беларускім навукова-даследчым скурна-венералагічным інстытуце, дзе працаваў малодшым і старшым навуковым супрацоўнікам, кіраўніком лабараторыі і венералагічнага аддзела. З 1988 г. працуе ў БелДІУУ асістэнтам, затым загадчыкам кафедры (з 1989 г.).

З 1997 г. па 2002 г. Л. Г. Барабанаў з'яўляўся галоўным спецыялістам МЗ РБ па дэрматавенералогіі, каардынатарам праграм Сусветнай арганізацыі аховы здароўя па інфекцыях, якія перадаюцца палавым шляхам.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Кандыдацкую дысертацыю на тэму «Стан гіпафізарна-наднырачнікавай сістэмы ў хворых прафесійным алергічных дэрматытам, прафесійнай і праўдзівай экзэмай пры лячэнні этымізолам і індуктатэрміяй паяснічнай вобласці» абараніў у 1983 г., доктарскую — у 1989 г. на тэму «Рэабілітацыя рэпрадуктыўнай функцыі мужчын, хворых ганарэяй з улікам актыўнасці гіпофізу, яечкаў і кары наднырачнікаў». У званні прафесара зацверджаны ў 1991 г. Кола навуковых інтарэсаў ахоплівае розныя вобласці дэрматалогіі — прафесійную дэрматолагію, лімфомы скуры, лекавыя паразы скуры, і венералогіі — вывучэнне эфектыўнасці новых лекавых прэпаратаў пры лячэнні інфекцый, якія перадаюцца палавым шляхам, стан рэпрадуктыўнай функцыі ў хворых рознымі формамі ганарэі. Пад яго кіраўніцтвам абаронена 12 кандыдацкіх дысертацый, падрыхтавана 15 метадычных рэкамендацый і вучэбна-метадычных дапаможнікаў, апублікавана 250 прац.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]