Леў Абрамавіч Плоткін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Леў Абрамавіч Плоткін
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 28 снежня 1905 (10 студзеня 1906)[1], 1906[2] ці 10 студзеня 1906(1906-01-10)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 15 красавіка 1978(1978-04-15)[1]
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці філолаг, гісторык, літаратуразнавец
Грамадская дзейнасць
Партыя

Леў Абрамавіч Плоткін (28 снежня 1905, Гомель — 15 красавіка 1978, Ленінград) — савецкі літаратуразнавец, літаратурны крытык, Доктар філалагічных навук, прафесар, член Саюза пісьменнікаў СССР (1934).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў літаратурнае аддзяленне педагагічнага факультэта Варонежскага дзяржаўнага ўніверсітэта (1930). Асістэнт, дацэнт кафедры рускай літаратуры Варонежскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута, дзе абараніў кандыдацкую дысертацыю (1934). Вучобу ва ўніверсітэце сумяшчаў з працай у газеце «Камуна» (адзін час рэдагаваў літаратурны дадатак да яе — «Тыдзень»). Актыўны ўдзельнік літаратурна-грамадскага жыцця Варонежа. Удзельнічаў у арганізацыі часопіса «Пад'ём» (1931), быў членам яго рэдакцыйнай калегіі і сталым аўтарам.

З 1936 жыў у Ленінградзе. З 1938 г. намеснік дырэктара Інстытута рускай літаратуры (Пушкінскі Дом)  (руск.), у 1949—1971 гг. прафесар кафедры савецкай літаратуры Ленінградскага дзяржаўнага універсітэта.
Аўтар каля 15 кніг, у тым ліку некалькіх кніг пра Д. І. Пісарава, літаратурна-крытычных нарысаў пра В. Панову (1962), Д. Граніна (1975). Пасмяротна выйшаў зборнік артыкулаў «Пісьменнік і эпоха» (Ленінград, 1981).

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]