Мікалай Паўлавіч Высоцкі

Дадаць спасылкі
З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мікалай Паўлавіч Высоцкі
Дата нараджэння 19 студзеня 1831(1831-01-19)
Месца нараджэння
Дата смерці 1907
Альма-матар
Узнагароды
Медаль «У памяць вайны 1853—1856»
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Высоцкі.

Мікалай Паўлавіч Высоцкі — інжынер-архітэктар[1] (19 студзеня 1831, Невель[2] (паводле іншых звестак у Варонеж[3]) — ?).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Дзяцінства і адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Пачатковую адукацыю атрымаў у Варонежскай мужчынскай гімназіі  (руск.) (бел.. У снежні 1845 года паступіў у Пецярбургскае будаўнічае вучылішча, выпусціўся ў чэрвені 1852 года з правам на чын XII класа[1].

Прафесійная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Адразу пасля выпуску накіраваны на службу ў віцебскую губернскую будаўнічую і дарожную камісію архітэктарскім памочнікам для вытворчасці работ, а ў лістападзе 1855 года прызначаны архітэктарам гэтай камісіі[1].

Праз сем гадоў М. Высоцкі залічаны па галоўным кіраванні шляхоў зносін і грамадскіх будынкаў  (руск.) (бел. і звольнены для заняткаў у галоўнае таварыства расійскіх чыгунак  (руск.) (бел.[1].

У сакавіку 1865 года ён быў камандзіраваны саветам таварыства ў Прусію, Бельгію, Францыю і Аўстрыю для вывучэння будовы майстэрняў, сістэм ацяплення, таварных і пасажырскіх будынкаў і іншых збудаванняў, якія маюць дачыненне да чыгуначнай справы[1]. Па вяртанні з-за мяжы М. Высоцкі выканаў па сваіх праектах пабудову пагранічнай станцыі «Вержбалава» і да 1868 года быў архітэктарам і начальнікам 13 дыстанцыі Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі, а потым пераведзены ў Пецярбург на пасаду начальніка 1-га аддзялення гэтай жа дарогі[1].

Адначасова з тым, як член Імператарскага рускага тэхнічнага таварыства  (руск.) (бел., ён загадваў пецярбургскай элементарнай школай і выкладаў у ёй рысаванне і чарчэнне (1869-79)[1]. Па пераўтварэнні гэтай школы ў чыгуначнае вучылішча, быў прадстаўніком галоўнага таварыства расійскіх чыгунак пры савеце вучылішча (1879-85). У падзяку за яго 14-гадовую безвыплатную дзейнасць на гэтай пасадзе савет кіравання змясціў партрэт М. Высоцкага ў вучылішчнай зале[1]. У 1876-77 гадах М. Высоцкі склаў інструкцыі для дарожных майстроў і старэйшых рабочых, правілы пра сігналы і на карыстанне дрызінамі і іншае[1].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Пасажырскі вакзал на станцыі Вержбалава  (укр.) (бел.
Дом Латкіна ў Санкт-Пецярбургу

Як спецыяліст чыгуначнай архітэктуры, ён удзельнічаў у конкурсах па складанні праектаў пасажырскіх будынкаў для гарадоў Дынабурга  (руск.) (бел. і Адэсы  (руск.) (бел. і ў абодвух выпадках (1869-79) ушанаваны за прадстаўленыя праекты другой прэміі[1].

Акрамя таго ён склаў у розны час праекты будынкаў акруговых судоў у гарадах Магілёве, Гродне, Вільні  (руск.) (бел. і Коўне[1].

Зноскі

  1. ↑ а б в г д е ё ж з і к л м н о Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892. с. 70 (руск.)
  2. ↑ Архитектор, гражданский инженер Высоцкий Николай Павлович (руск.)
  3. ↑ ВЫСОЦКИЙ Николай Павлович(недаступная спасылка) (руск.)
  4. ↑ ЗАСТРОЙКА УСАДЬБЫ И ПАРК МОЛОВ В ВИШКЯХ (руск.)
  5. ↑ Жельцы — Преображенская Архівавана 15 кастрычніка 2018. (руск.)
  6. ↑ Перегрузочная станция (руск.)
  7. ↑ Дом Н. В. Латкина (Санкт-Петербург) (руск.)
  8. ↑ Доходный дом П. Чеснокова (Санкт-Петербург) (руск.)
  9. ↑ Архитектор Высоцкий Н. П., здания (руск.)
  10. ↑ Ольгинская улица старой Гатчины (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мікалай_Паўлавіч_Высоцкі&oldid=4593250"