Перайсці да зместу

Міхаіл Навумавіч Герчык

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Міхаіл Герчык
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні Майсей Беньямінавіч Герчык
Дата нараджэння 7 чэрвеня 1932(1932-06-07)
Месца нараджэння
Дата смерці 3 чэрвеня 2008(2008-06-03) (75 гадоў)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, паэт, празаік, сцэнарыст
Мова твораў руская
Грамадская дзейнасць
Член у
Узнагароды

Міхаіл Навумавіч (Майсей Беньямінавіч) Герчык (7 чэрвеня 1932, Бабруйск — 3 чэрвеня 2008, Мінск) — беларускі савецкі пісьменнік і паэт, сцэнарыст[1].

Нарадзіўся 7 чэрвеня 1932 года ў Бабруйску Магілёўскай вобласці ў сям'і рабочага. У час Вялікай Айчыннай вайны разам з маці і малодшым братам знаходзіўся ў эвакуацыі ў Чкалаўскай (цяпер Арэнбургская) вобласці. Бацька загінуў на фронце зімой 1942 г. у баях пад Масквой[2].

Восенню 1944 г. сям'я вярнулася ў Беларусь. У 1950 г. М. Герчык скончыў сем класаў 13-й Бабруйскай школы, потым у 1953 годзе Мінскае педагагічнае вучылішча імя Н. К. Крупскай і паступіў на філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна. Заняткі на аддзяленні журналістыкі сумяшчаў з работай у піянерскай газеце «Зорька»[2].

У 1964 г. М. Герчык стаў членам Саюза пісьменнікаў БССР[3][2]. У гэтым жа годзе пачаў працаваць на Беларускім радыё ў Галоўнай рэдакцыі вяшчання для дзяцей[2]. Аўтар сцэнарыю да фільма «Навучыся танчыць»[4]. Потым перайшоў у выдавецтва «Беларусь». З 1972 г. займаў пасаду старшага рэдактара выдавецтва «Мастацкая літаратура»[2].

Памёр 3 чэрвеня 2008 года ў Мінску[2]. Пахаваны, верагодна, там жа[5].

Пісаў на рускай і на беларускай мовах. Яго шматлікія дакументальныя нарысы і апавяданні, надрукаваныя ў 1970-я гг. у часопісах «Вясёлка», «Бярозка», газетах «Піянер Беларусі» і «Зорька» сведчылі аб тым, што аўтар любіў дзяцей, разумеў іх. Асаблівую ўвагу пісьменнік звяртаў на станаўленне характараў падлеткаў, што знайшло адлюстраванне ў творах «Ветер рвет паутину» (1963), «Портрет Фиделя» (1964), «Повесть о золотой рыбке» (1968), «Солнечный круг» (1970), зборніках аповесцей і апавяданняў «Земное притяжение» (1965), «Ветка зеленого дерева» (1977), «Дзе жывуць чараўнікі» (1980), «Самое синее небо» (1982)[2].

Кнігі М. Герчыка вызначаюцца навізной тэмы, дакладнымі мастацкімі вобразамі і характарамі, прыцягваюць увагу вострым займальным сюжэтам, добра распрацаванай кампазіцыяй. У іх пісьменнік не толькі даследаваў складаныя калізіі жыцця, цяжкія лёсы людзей, але і імкнуўся паказаць усё лепшае, што ёсць у чалавеку. Менавіта таму нават самы першы раман М. Герчыка «Отдаешь навсегда» (1970) быў адзначаны прэміяй на Усесаюзным літаратурным конкурсе імя М. Астроўскага[2].

Пісьменнік з'яўляецца таксама аўтарам раманаў «Обретение надежды» (1976), «Вяртанне да сябе» (1989), «Погоня за миражом» (2008). Плённа працаваў М. Герчык і ў галіне мастацкага перакладу[2].

Многія творы беларускіх пісьменнікаў (С. Міхальчука, А. Пальчэўскага, Х. Жычкі, М. Ваданосава, У. Ягоўдзіка, В. Гардзея і інш.) былі перакладзены ім на рускую мову[2]. Перакладаўся на польскую, балгарскую, румынскую, латышскую, украінскую, узбекскую і іншыя мовы.

Узнагароджаны граматай Вярхоўнага Савета Беларусі[2].

Зноскі