Мікалай Уладзіслаў Юдзіцкі

Мікалай Уладзіслаў Юдзіцкі
8-ы Кашталян новагародскі 1660 — 1670
Папярэднік	Самуэль Статкевіч
Пераемнік	Станіслаў Зяновіч
Смерць	1670(1670) Новэ, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Род	Юдзіцкія
Бацька	Рыгор Юрый Юдзіцкі
Жонка	няма
Дзеці	няма
Дзейнасць	скарбнік

Мікалай Уладзіслаў Юдзіцкі (? — 1670) — дзяржаўны і ваенны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, рыцар Мальтыйскага Ордэна.

Біяграфія

Быў каралеўскім дваранінам, скарбнік рэчыцкі з 1636, стольнік рэчыцкі з 1640, генерал артылерыі ВКЛ з 1654, кашталян новагародскі з 1660.

У 1627—1629 гадах камандаваў артылерыяй ў вайна Рэчы Паспалітай са Швецыяй 1600-1629. У 1640 годзе выехаў да Падуі. Знаходзіўся пры двары папы рымскага Урбана VIII. Там уступіў у Мальтыйскі ордэн і ўдзельнічаў у бітвах з туркамі ў Алжыры, Тунісе і на востраве Крыт.

Разам з братам Тамашом Юдзіцкім быў бліжэйшым паплечнікам Жыгімонта Караля Радзівіла, заснавальніка Сталавіцкай камандорыі Мальтыйскага ордэна. Узначаліў яе пасля смерці Радзівіла ў 1643 годзе.

Па вяртанні дахаты, у час вайны Рэчы Паспалітай з Расіяй (1654—1667) камандаваў харугвай і коннымі злучэннямі пад кіраўніцтвам гетмана вялікага літоўскага Януша Радзівіла. 11 красавіка 1654 года кароль Ян Казімір афіцыйна прызначыў яго генералам артылерыі і войскаў чужаземнага аўтараменту.

У жніўні 1654 году Януш Радзівіл прызначыў яго камандзірам сваіх войскаў у колькасці 5000 кавалерыі, якія стаялі ў 5 км ад Вільні. Пасля здабыцця Вільні маскоўскім войскам Юдзіцкі адышоў на Жамойць. Там быў арыштаваны прыхільнікамі Януша Радзівіла за адмову падтрымаць Кейданскую унію. Перададзены Радзівілам шведам. Уцёк з няволі ў 1656 годзе. 8 лютага 1660 года яго аддзел у 4000 чалавек быў разбіты маскоўцамі ў бітве пад Мядзелам. З 23 сакавіка па 28 чэрвеня 1660 года кіраваў гераічнай абаронай Ляхавіцкага замка.

Удзельнічаў у Палонкаўскай бітве і бітве на Басі. 26 кастрычніка 1660 стаў камендантам правага крыла літоўскага войска. У сакавіку 1661 асадзіў Дзісну, а потым з 20 харугвамі вершнікаў рушыў наўздагон за адыходзячымі расійскімі войскамі Івана Хаванскага. І гнаў іх ажно да Пскова. 29 сакавіка 1661 яму здалася Дзісна. Удзельнічаў 4 лістапада 1661 года ў Кушліцкай бітве. 9 красавіка 1662 нечаканым ударам здабыў Себеж. У 1663—1664 спусташаў расійскія ваколіцы Бранска і Рослаўля.

У 1666 набыў мястэчка Новая Мыш, дзе заснаваў езуіцкі калегіум.

Літаратура

• Красноў М. Юдзіцкія // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 770. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.