Навальніца-6

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Навальніца-6

Тып: станцыя перашкод і радыёкіравання сувязі
Краіна:  Беларусь
Гісторыя службы
Гады эксплуатацыі: з 2017
Выкарыстоўвалася:

гл. ніжэй

Войны і канфлікты: Грамадзянская вайна ў Лівіі, Канфлікт у Нагорным Карабаху
Гісторыя вытворчасці
Вытворца: КБ Радар
Гады вытворчасці: з 2016

Р-934УМ2 альбо Навальніца-6[1] (руск.: Гроза-6) — беларуская станцыя перашкод і радыёкіравання сувязі, распрацаваная ААТ «КБ Радар». Створана ў рамках спецыяльнай серыі сістэм радыёэлектроннай барацьбы «Навальніца».

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Прызначана для пошуку, выяўлення і радыёпадаўлення ліній радыёсувязі, якія працуюць на фіксаваных частотах і ў рэжымах адаптыўнай і праграмнай перабудовы рабочай частоты. У склад ўваходзіць выяўляльнік-пеленгатар з прыёма-пеленгатарнай антэна-фідэрнай сістэмай (АФС), два аўтаматызаваных рабочых месца аператараў, дзесяціканальны радыёперадатчык з сямю перадачыкамі АФС, камплект апаратуры сувязі і перадачы даных, камплект апаратуры электрасілкавання і жыццезабеспячэння, аўтамабільнае шасі з двума электрастанцыямі і кузавам-фургонам.

Эксплуатанты[правіць | правіць зыходнік]

Баявое прымяненне[правіць | правіць зыходнік]

Летам 2020 года ў сеткі з’явіліся фатаграфіі комплексаў «Навальніца-6» і «Навальніца-С» у Лівіі, дзе іх выкарыстала Лівійская нацыянальная армія Халіфа Хафтара[2]. Беларускія сістэмы змаглі абясшкодзіць 11 турэцкіх БПЛА, якія належалі прыхільнікам Фаіза Сараджа[3]. Калумніст газеты «Военно-промышленный курьер» Віталь Арлоў са спасылкай на неназваныя крыніцы заявіў, што за перыяд 2019—2020 гадоў колькасць абясшкоджаных беспілотнікаў меркавана большая, і сістэмы «Навальніца» могуць быць датычны да страты 78 ударных БПЛА «Байрактар ТБ-2» і двух MQ-9 Reaper, якія выкарыстоўваліся ВПС ЗША і Італіі для разведвальных палётаў у зоне баявых дзеянняў[4]. У той жа час частка з названага збіта расійскім ЗРК «Панцыр»[5].

«Навальніца» была перададзена ад ААЭ, якія ў сваю чаргу купілі яе непасрэдна ў Беларусі[6]. Яшчэ раней гэтыя сістэмы пастаўляліся ў Азербайджан[7] і прымяняліся падчас Карабахскага канфлікту восенню таго ж года.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]