Накуру (возера)

Накуру
Накуру
	Nakuru
Морфаметрыя
Вышыня над узроўнем мора	1754 м
Даўжыня	9.7 км
Шырыня	6.9 км
Плошча	44 км²
Аб’ём	0.09 км³
Найбольшая глыбіня	4.5 м
Сярэдняя глыбіня	2.5 м
Басейн
Плошча вадазбору	1800 км²
Размяшчэнне
Краіна	Кенія
	; Накуру
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Наку́ру (суахілі: Nakuru) — салёнае возера ў Рыфтавай даліне Кеніі. Плошча паверхні — 44 км². Найбольшая глыбіня — 4,5 м. Плошча вадазбору — 1800 км².

Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Возера Накуру месціцца ў Вялікай рыфтавай даліне на вышыні 1754 м над узроўнем мора ў 131,3 км на паўночны захад ад Найробі. Мае тэктанічнае паходжанне. Плошча паверхні — каля 44 км². Даўжыня — 9,7 км. Найбольшая шырыня — 6,9 км. Сярэдняя глыбіня — 2,5 м. Найбольшая глыбіня — 4,5 м. Аднак трэба мець на ўвазе, што ўзровень вады і абрысы возера моцна залежаць ад навакольнага асяроддзя. У 1990-ыя гады, калі ва Усходняй Афрыцы панавала засуха, плошча паверхні скарачалася да 4-5 км². У 2000-ыя гады ўзровень вады наадварот павышаўся. Плошча вадазбору — 1800 км².

Прырода[правіць | правіць зыходнік]

Вада ў Накуру салёная, аднак прыдатная для існавання водарасцей Cyanophyte Platensis, якія з’яўляюцца каштоўным кормам для дробных рачкоў і фламінга і надаюць возеру зелянявы колер. Даліна вакол Накуру знакаміта сваёй біялагічнай разнастайнасцю. Непасрэдна да возера прымыкаюць шчолачныя балоты. За імі пачынаюцца саванна і лес (усяго 550 відаў раслін). Тут жыве 56 відаў сысуноў, у тым ліку львы, бабуіны, насарогі, буйвалы і г. д. Шмат птушак, з якіх вылучаюцца чырвоныя фламінга.

Ахова[правіць | правіць зыходнік]

У 1961 г. быў створаны Нацыянальны парк возера Накуру, які займае плошчу 188 км². Ён кіруецца Службай дзікай прыроды Кеніі.

У 2011 г. Накуру разам з азёрамі Багорыя і Элементэйта (агульная назва Сістэма азёр у Вялікай рыфтавай даліне) было ўключана ў Спіс аб’ектаў Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА.

Аднак працягваюць існаваць пагрозы для далейшага захавання некранутай прыроды возера. Землі вакол Накуру шчыльна заселены, прычым горад Накуру непасрэдна мяжуе з нацыянальным паркам. Хаця гэта забаронена, мясцовае насельніцтва працягвае карыстацца вадой з возера для паліву палеткаў. Сцёкі з гарадской каналізацыі некалькі разоў траплялі ў возера, атручвалі ў ім ваду, што выклікала масавую згубу птушак.