Напалеон Навіцкі

Напалеон Навіцкі
Нараджэнне	1800 Аланта[d], Вількамірскі павет, Літоўская губерня, Расійская імперыя
Смерць	22 студзеня 1870(1870-01-22) Скрабіны[d], Ковенскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Кулва[d]
Бацька	Тыматэвуш Навіцкі[d]
Жонка	Феліцыя з Міцэвічаў[d]
Член у	Таварыства філаматаў Таварыства філарэтаў
Бітвы	паўстанне 1830—1831 гадоў паўстанне 1863—1864 гадоў

Напалеон Навіцкі (польск.: Napoleon Nowicki; 1800 — 22 студзеня 1870, Скрабіны) — філамат і філарэт, удзельнік паўстанняў 1831 года і 1863—1864 гадоў.

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкага роду Навіцкіх. Нарадзіўся ў маёнтку ў Аванце. Сын Тыматэвуша Навіцкага, землямера Ігуменскага павета ў 1820 г., межавога суддзі Бабруйскага павета.

Філамат і філарэт, па просьбе бацькі быў вызвалены з-пад следства. Удзельнік паўстання 1831 года — сувязны паміж Літвой і Каралеўствам Польскім; у 1833 — эмісар Ю. Заліўскага на Жмудзі, затым — сябра тайнага таварыства ў Галіцыі, у 1835 стварыў базу Ш. Канарскага на Навагрудчыне; у 1838 г. арыштаваны і высланы ў Сібір на 20 гадоў.

У 1863 г. быў памочнікам начальніка паўстання ў Ковенскім павеце.

Памёр 22 студзеня 1870 года ў в. Скрабіны. Пахаваны ў Кульве.

Сям’я

Быў у шлюбе з Феліцыяй з Міцэвічаў (1805-10.07.1883), удавой па Вілямовічы. Гэта было вялікае рамантычнае каханне, якому Адам Міцкевіч прысвяціў месца ў «Песні філарэтаў». Феліцыя пахавана на могілках Роса ў Вільні.