Падтайга

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Падтайга - прыродная зона, якая размяшчаецца на пераходзе ад паўднёвай тайгі да шыракалістых лясах або лесастэпы і характарызуецца панаваннем іглічна-шырокалісцевых, лістоўнічных, іглічна-драбналістых [1] або драбналістых [2] лясоў. Падтаежныя насаджэнні адрозніваюцца ад тайговых разрэджанасцю, асвятленнем, густым травяным покрывам з травы і разнатраўя.

Геаграфічнае становішча падтайгі[правіць | правіць зыходнік]

У некаторых крыніцах [3] ўказваецца, што падтайга ўласцівая толькі Заходняй Сібіры. Гэта з'яўляецца няслушным, паколькі падтайга акрамя Заходняй Сібіры існуе ва Усходняй Сібіры [1] да Забайкалля ўключна, у Еўропе [4] да паўднёва-захаду Скандынавіі і поўначы Шатландыі і на Далёкім Усходзе з Хакайда.

Такім чынам, на Заходне-Сібірскай раўніне падтаежныя лясы размешчаны паміж 54 і 56° п. ш. На поўдні Усходняй Сібіры яны прывязаныя да перыферычных частках горных хрыбтоў паміж 50 і 57° п. ш. (на ўсход шырыня зоны распаўсюджвання падтаежных лясоў звужаецца)[1]. У Еўропе зона падтайгі ссоўваецца на поўнач[5], даходзячы да 60° п. ш. і маючы паўднёвую мяжу каля 54° п. ш .. На Далёкім Усходзе подтайга размешчана паміж 53 і 43° п. ш.

Падтайга знаходзіцца на пераходзе ад тайгі да зоны іглічна-шырокалісцевых лясоў у Еўропе і на Далёкім Усходзе, да лесастэпы ў Сібіры [1].

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Герасько Л. И. Подтайга Западной Сибири: ландшафтно-динамические аспекты // Сибирский экологический журнал. — 2007. — № 5. — С. 719—724.
  • Гудошников С. В. Место черневой тайги в классификации лесной растительности СССР // Черневая тайга и проблемы реликтов. — Томск, 1979. — С. 5—10.

Зноскі

  1. ↑ а б в г Дробушевская О. В., Назимова Д. И. Климатические варианты светлохвойной низкогорной подтайги Западной Сибири // География и природные ресурсы. — 2006. — № 2. — С. 21—27. Архівавана 31 кастрычніка 2007.; Дробушевская О. В., Назимова Д. И. Лесотипологическая структура и биоразнообразие низкогорной светлохвойной подтайги приенисейской части Саян // Лесоведение. — 2006. — № 6. — С. 20—26.
  2. ↑ Евсеева Н. С. География Томской области. (Природные условия и ресурсы.). — Томск: Изд-во ТГУ, 2001. — 223 с.
  3. ↑ Краткая характеристика лесного фонда Тюменской области Архівавана 15 красавіка 2012.
  4. ↑ Подтайга европейской России: карта Архівавана 25 кастрычніка 2009.
  5. ↑ Букштынов А. Д., Грошев Б. И., Крылов Г. В. Леса (Природа мира). — М.: Мысль, 1981. — 316 с.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Падтайга&oldid=4261648"