Святлана Пятроўна Вінакурава
| Святлана Пятроўна Вінакурава | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 3 студзеня 1953 (71 год) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | выкладчыца ўніверсітэта |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар філасофскіх навук |
| Навуковае званне | |
| Альма-матар |
|
| Узнагароды | |
Святлана Пятроўна Вінакурава (нар. 3 студзеня 1953, в. Дзмітравічы, Бярэзінскі раён, Мінская вобласць) — беларускі філосаф, сацыёлаг, чыноўніца. Доктар філасофскіх навук, прафесар.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыўшы школу з залатым медалём, у 1969 годзе паступіла на філасофскае аддзяленне Белдзяржуніверсітэта, які скончыла ў 1974 годзе, атрымаўшы дыплом з адзнакай. Затым паступіла ў аспірантуру Інстытута філасофіі і права Акадэміі навук БССР, скончыўшы яе ў 1978 годзе. У 1980 годзе прысуджана ступень кандыдата філасофскіх навук. Працавала ў Інстытуце філасофіі і права Акадэміі навук БССР малодшым і старшым навуковым супрацоўнікам, паралельна выкладала ў вышэйшых навучальных установах. У 1988—1990 гадах — дацэнт кафедры філасофіі Мінскага педагагічнага інстытута імя М. Горкага. У 1990—1993 гадах праходзіла навучанне ў дактарантуры Інстытуце філасофіі і права Нацыянальнай Акадэміі навук Беларусі, у 1994—1995 гадах загадвала кафедрай, якая ажыццяўляла падрыхтоўку аспірантаў і суіскальнікаў. З 1995 года — дарадца-кансультант галоўнага ўпраўлення грамадска-палітычнай інфармацыі, галоўны дарадца эканамічнага ўпраўлення Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. У 2002 годзе была прызначана начальнікам галоўнага ўпраўлення кантролю за працай галін сацыяльнай сферы Камітэта дзяржаўнага кантролю Рэспублікі Беларусь.
З 2006 года працуе першым прарэктарам Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў.
Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
За перыяд працы ў Акадэміі мастацтваў апублікавала шэраг навуковых работ. Прыняла ўдзел у працы I з’езда вучоных Рэспублікі Беларусь, III Форуму навуковай і творчай інтэлігенцыі краін СНД (2008, Душанбэ). Вядзе навукова-арганізацыйную працу.
Матэрыялы і высновы навукова-даследчай працы ўключаны ў 11 аўтарскіх выданняў, 2 манаграфіі, 4 энцыклапедычныя даведнікі, 5 падручнікаў і вучэбных дапаможнікаў (усяго каля 200 публікацый). Падрыхтавала двух кандыдатаў філасофскіх навук, кіруе аспірантамі і суіскальнікамі. Навуковыя інтарэсы звязаны з філасофска-этычнай праблематыкай, распрацоўкай метадалагічных падыходаў да даследавання маральнай практыкі. Асноўныя навуковыя працы звязаны з пытаннямі маральнага развіцця асобы, абгрунтаваннем асаблівасцей гуманітарных ведаў і неабходнасці павышэння прэстыжу філасофскіх навук у сучасным грамадстве. Член экспертнага савета пры Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. Узначальвае Каардынацыйны савет па навуковай дзейнасці ў сферы культуры і мастацтва пры Міністэрстве культуры. Член аргкамітэта штогадовай Міжнароднай навуковай канферэнцыі «Культура. Навука. Творчасць». Член экспертнага савета ВАК.
Грамадска-палітычная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
У пачатку 2010-х гадоў была старшынёй грамадскага аб’яднання «Дыялог Еўразія»[1]. У 2020 годзе спрычынілася да выключэння з Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў шэрагу студэнтаў за «парушэнне правілаў унутранага распарадку» (фактычна — за ўдзел у пратэстах супраць гвалту і фальсіфікацый на выбарах), патлумачыўшы: «У іх былі лялькаводы, хтосьці імі кіраваў з дарослых людзей, яны не здольныя ўзначаліць вось такі палітычны рух»[2].
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
- Грамата Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2002),
- Грамата Камітэта дзяржаўнага кантролю Рэспублікі Беларусь (2004);
- Ганаровы знак Беларускага прафсаюза работнікаў культуры (2007),
- Ганаровая грамата Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь (2007),
- Ганаровая грамата НАН Беларусі (2009),
- Нагрудны знак «Юбілейны медаль у гонар 80-годдзя Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі» (2011).
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская думка. — 2013. — № 4. — С. 48—55.
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — С. 182. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).
- Институт философии НАН Беларуси : источник и символ самосознания культуры : [к 80-летию института (1931—2011 гг.) / А. А. Лазаревич и др.]. — Минск, 2011. — С. 173—175.
- Культура Беларусі : энцыклапедыя : [у 6 т.]. — Мінск, 2011. — Т. 2. — С. 308.
- Республика Беларусь : энциклопедия : [в 7 т.]. — Минск, 2006. — Т. 2. — С. 677.
- Социология. — 2012. — № 4. — С. 139—140.