Сцяпан Андрэевіч Карнач

Сцяпан Андрэевіч Карнач
Сцяпан Андрэевіч Карнач
Дата нараджэння	10 лістапада 1918
Месца нараджэння	Клінок, Кліноцкі сельсавет, Чэрвеньскі раён, Беларусь;
Дата смерці	2 лютага 1991 (72 гады)
Месца смерці	Адэса, Адэская вобласць, УССР, СССР;
Месца пахавання	Новагарадскія могілкі[d];
Альма-матар	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	ваенна-паветраныя сілы
Гады службы	1938—1973
Званне	Генерал-маёр ВПС СССР
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Сцяпан Андрэевіч Карнач (1918—1991) — генерал-маёр Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Карнач Сцяпан нарадзіўся 10 лістапада 1918 года ў вёсцы Клінок (цяпер Чэрвеньскі раён Мінскай вобласці Беларусі). Пасля заканчэння сельскай школы працаваў на адным з мінскіх заводаў, адначасова займаўся ў аэраклубе. У 1938 годзе Карнач быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1940 годзе ён скончыў 8-ю Адэскую ваенную авіяцыйную школу лётчыкаў. З чэрвеня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Прымаў удзел у баях на Паўднёвым, Крымскім, Стэпавым, 1-м і 2-м Украінскіх франтах^[1].

Да 1944 годзе капітан Сцяпан Карнач быў штурманам 247-га знішчальнага авіяпалка (руск.) (бел. 203-й знішчальнай авіядывізіі (руск.) (бел. 1-га штурмавога авіякорпуса (руск.) (бел. 5-й паветранай арміі (руск.) (бел. Стэпавага фронту. Да таго часу ён здзейсніў 270 баявых вылетаў, прыняў удзел у 70 паветраных баях, збіўшы 12 варожых самалётаў асабіста і яшчэ 4 — у складзе групы^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 4 лютага 1944 года капітан Сцяпан Карнач быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 1463^[1]^[2].

Усяго ж за час свайго ўдзелу ў баях Карнач зрабіў 346 баявых вылетаў, прыняў удзел у 84 паветраных баях, збіў 16 варожых самалётаў асабіста і яшчэ 4 — у складзе групы. З 18 лютага 1945 года прызначаны на пасаду камандзіра 156-га гвардзейскага знішчальнага авіяцыйнага палка (руск.) (бел.^[3], якім камандаваў да канца вайны.

Пасля заканчэння вайны Карнач працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1949 годе ён скончыў Вышэйшыя афіцэрскія лётна-тактычныя курсы, у 1958 годзе — Ваенную акадэмію Генеральнага штаба. У 1973 годзе ў званні генерал-маёра ён быў звольнены ў запас. Жыў у Адэсе. Памёр 2 лютага 1991 года, пахаваны на Таіраўскіх могілках Адэсы^[1].

Быў таксама узнагароджаны трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнам Суворава 3-й ступені, двума ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Сцяпан Андрэевіч Карнач на сайце «Героі краіны»
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому составу военно-воздушных сил Красной Армии» от 4 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 17 февраля (№ 10 (270)). — С. 1
↑ Анохин В. А. Быков М. Ю. Все истребительные авиаполки Сталина. Первая полная энциклопедия. — Научно-популярное. — Москва: Яуза-пресс, 2014. — С. 263. — 944 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-5-9955-0707-9.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
На грани возможного. — 2-е изд., испр. и доп. — М.: «Лимб», 1993.
Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. минск, 1984.
Анохин В. А. Быков М. Ю. Все истребительны авиаполки Сталина. Первая полная энциклопедия. — Научно-популярное. — Москва: Яуза-пресс, 2014. — С. 263. — 944 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-5-9955-0707-9.

[wh-1] а ^б ^в ^г ^д Сцяпан Андрэевіч Карнач на сайце «Героі краіны»

[2] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому составу военно-воздушных сил Красной Армии» от 4 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 17 февраля (№ 10 (270)). — С. 1

[3] Анохин В. А. Быков М. Ю. Все истребительные авиаполки Сталина. Первая полная энциклопедия. — Научно-популярное. — Москва: Яуза-пресс, 2014. — С. 263. — 944 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-5-9955-0707-9.

[1]

[2]

[3]