Трахафора

Слімаковая трахафора Haliotis asinina

Трахафо́ра (ад грэч. Τροχός — кола і грэч. φορός — які нясе), ловенаўская лічынка (ад імя С. Лавена, які ўпершыню апісаў трахафору ў 1840 годзе) — свабодна плаваючая лічынка многашчацінкавых кольчатых чарвякоў, эхіўрыд, сіпункулід і малюскаў, мае мікраскапічныя памеры. Састаўная частка планктону.

Цела з адным або некалькімі пяскамі раснічак для перамяшчэння (найбольш характэрны перадротавы паясок). Стрававальная сістэма складаецца са стрававода, сярэдняй і задняй кішкі. Выдзяляльная сістэма — протанефрыдыі. На пярэднім полюсе цела знаходзіцца арган пачуццяў — цемянная пласцінка з султанам раснічак і вялікай колькасцю клетак. Пры развіцці трахафора многашчацінкавых чарвей набывае шчацінкі (параподыі), утвараюцца парныя цэламічныя мяшкі, і лічынка пераходзіць у стадыю метатрахафоры, а ў малюскаў — у велігер.

Планктонны лад жыцця трахафор, іх перанос марскімі цячэннямі на вялікія адлегласці забяспечваюць распаўсюджанне віду.

Літаратура

• Трахафо́ра, ловенаўская лічынка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 522. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Трохофо́ра, ловеновская личинка // Биологический энциклопедический словарь (руск.) / Гл. ред. М. С. Гиляров; Редкол.: А. А. Баев, Г. Г. Винберг, Г. А. Заварзин и др. — М.: Сов. энциклопедия, 1986. — С. 650. — 831 с. — 100 000 экз.
• Трохофо́ра / Иванов А. В. // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 251. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
• Шарова И. Х. Трохофора // Зоология беспозвоночных: Учебник для студ. высш. учебных заваедений (руск.). — М.: Гуманит. изд. центр ВЛАДОС, 1999. — С. 587. — 592 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-691-00322-1.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Трахафора