Уладзімір Аляксандравіч Барысенка

Барысенка Уладзімір Аляксандравіч
Барысенка Уладзімір Аляксандравіч
Дата нараджэння	25 студзеня 1912
Месца нараджэння	Пеніца, Аўцюцевіцкая воласць[d], Рэчыцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	14 красавіка 1993 (81 год)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расія;
Месца пахавання	Волкаўскія могілкі[d];
Альма-матар	Сумскае вышэйшае артылерыйскае каманднае вучылішча[d];
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць
Род войскаў	Артылерыя
Гады службы	1931 — 1957
Званне	Палкоўнік
Камандаваў	1428-ы лёгкі артылерыйскі полк
Бітвы/войны	Паход Чырвонай Арміі ў Заходнюю Беларусь і Украіну, 1939; савецка-фінляндская вайна; Вялікая Айчынная вайна;

Уладзімір Аляксандравіч Барысенка (25 студзеня 1912, в. Пеніца^[1], Калінкавіцкі раён — 14 красавіка 1993, Санкт-Пецярбург) — савецкі ваенны дзеяч, палкоўнік. Герой Савецкага Саюза.

Пачатковая біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Уладзімір Аляксандравіч Барысенка нарадзіўся 25 студзеня 1912 года ў вёсцы Пеніца цяпер Калінкавіцкага раёна Гомельскай вобласці Беларусі ў сям'і рабочага.

Атрымаў няпоўную сярэднюю адукацыю. Працаваў у Мазыры на фабрыцы «Чырвоны Кастрычнік» прэсаўшчыком.

Ваенная служба[правіць | правіць зыходнік]

Даваенных часоў[правіць | правіць зыходнік]

У 1931 г. быў прызваны ў шэрагі РСЧА^[1].

У 1937 г. скончыў Сумскае вышэйшае артылерыйскае каманднае вучылішча.

У 1939 годзе ўступіў у шэрагі ВКП(б).

Браў удзел у Польскім паходзе РККА і савецка-фінскай вайне^[1].

Вялікая Айчынная вайна[правіць | правіць зыходнік]

З 1941 года прымаў удзел у баях на Ленінградскім і 2-м Беларускім франтах Вялікай Айчыннай вайны. Удзельнік прарыву блакады Ленінграда, вызвалення Прыбалтыкі і Беларусі^[2].

Камандзір 1428-га лёгкага артылерыйскага палка (65-я лёгкая артылерыйская брыгада, 18-я артылерыйская дывізія, 3-і артылерыйскі корпус прарыву, 2-я ўдарная армія) маёр Уладзімір Аляксандравіч Барысенка 11 лютага 1944 года забяспечыў прарыў абароны праціўніка ў раёне вёскі Доўгая Ніва (Сланцаўскі раён, Ленінградская вобласць).

У ходзе фарсіравання Нарвы Барысенка адным з першых пераправіў полк, а таксама падтрымаў агнём пяхоту падчас утрымання і пашырэння плацдарма.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 1 ліпеня 1944 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм маёру Уладзіміру Аляксандравічу Барысенка прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 3738).

Пасляваенная кар'ера[правіць | правіць зыходнік]

У 1950 годзе скончыў Вышэйшую афіцэрскую артылерыйскую школу.

У 1957 годзе палкоўнік Уладзімір Аляксандравіч Барысенка выйшаў у адстаўку^[1], пасля чаго жыў і працаваў у Ленінградзе, дзе і памёр 14 красавіка 1993 года. Пахаваны на Волкаўскіх могілках Санкт-Пецярбурга.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Борисенко Владимир Александрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 74. — 737 с.
↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 2. — С. 334. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 2. — С. 334. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Уладзімір Аляксандравіч Барысенка на сайце «Героі краіны»

[БС-1] а ^б ^в ^г Борисенко Владимир Александрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 74. — 737 с.

[bel2-2] Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 2. — С. 334. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).

[1]

[2]