Уладзімір Мікалаевіч Дзянісаў

Уладзімір Мікалаевіч Дзянісаў
Уладзімір Мікалаевіч Дзянісаў
Дата нараджэння	21 красавіка 1955 (70 гадоў)
Месца нараджэння	Мінск, Беларуская ССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	краязнавец, архівіст, гісторык культуры
Месца працы	Беларускі рэстаўрацыйна-праектны інстытут; Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі;
Альма-матар	Мінскі інстытут культуры (1980);
Член у	Беларускае добраахвотнае таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры;
Узнагароды

Уладзімір Мікалаевіч Дзянісаў (нар. 21 красавіка 1955(1955-04-21), Мінск) — беларускі краязнавец, архівіст, гісторык культуры.

Біяграфія

У 1980 годзе скончыў Мінскі інстытут культуры. З 1980 года працаваў у Рэспубліканскім навукова-метадычным цэнтры Міністэрства культуры БССР. З 1983 года ў Беларускім рэстаўрацыйна-праектным інстытуце^[1]. У 1995—2023 гадах працаваў у Нацыянальным гістарычным архіве Беларусі.

Навуковая дзейнасць

Даследуе гісторыю архітэктуры, культурнае і мастацкае жыццё Мінска XVI — пачатку XX ст.

Аўтар гістарычна-архіўных даследаванняў, якія сталі падставай для правядзення рэстаўрацыйных прац на шматлікіх помніках архітэктуры Мінска. Увёў у навуковы ўжытак невядомыя крыніцы па гісторыі архітэктуры і культуры горада. Удакладніў тапаграфію тэатральных будынкаў Мінска XIX ст., атрыбутаваў рукапіс кнігі Міхаіла Гаўсмана па гісторыі Мінска, які захоўваецца ў Пушкінскім доме^[2] ў Санкт-Пецярбургу, даследаваў памятныя мясціны, звязаныя з жыццём Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча, Станіслава Манюшкі, Валенція Ваньковіча і інш.

Аўтар кніг «Плошча Свабоды ў Мінску» (1985), «Касцёл Святога Сымона і Святой Алены» (1996). 3 1992 года старшыня Мінскага краязнаўчага таварыства, з 1995 года — намеснік старшыні Мінскай гарадской рады Беларускага добраахвотнага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры^[3]. З 2001 года член прэзідыума Беларускага камітэта Міжнароднага савета па помніках і гістарычных мясцінах.

Удзельнічаў у распрацоўцы канцэпцыі рэгенерацыі гістарычнага цэнтра Мінска, аўтар гістарычна-архіўных даследаванняў да праектаў рэстаўрацыі помнікаў архітэктуры Мінска, Брэста, Оршы і іншых. Аўтар прадмовы і адзін са складальнікаў зборніка «Дакументы па архітэктуры і картаграфіі Беларусі ў архівах Санкт-Пецярбурга і Вільні» (1994)^[1].

Сям’я

Мае сына Антона (нар. 1982), беларускага гісторыка.

Узнагароды

Медаль Францыска Скарыны (2018)^[4]

Бібліяграфія

Площадь Свободы в Минске. Минск : Полымя, 1982
Касцёл св. Сымона і св. Алены. Мінск, 1996

Крыніцы

↑ ^а ^б ЭГБ 2003, с. 378.
↑ «Пушкінскі дом» — неафіцыйная назва Інстытута рускай літаратуры Расійскай акадэміі навук.
↑ Памяць. Мінск 2001, с. 490.
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 04.09.2018 № 359

Літаратура

Кісялёў Г. Дзянісаў Уладзімір Мікалаевіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2003. — С. 378. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.
Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. — ISBN 985-6302-33-1.

Спасылкі

Тры пакаленні сям’і Дзянісавых у гісторыі Беларусі: фота з сямейнага архіва, дакументы з фондаў Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі | Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі (нявызн.). niab.by. Праверана 18 кастрычніка 2025.

[FOOTNOTEЭГБ2003378-1] а ^б ЭГБ 2003, с. 378.

[2] «Пушкінскі дом» — неафіцыйная назва Інстытута рускай літаратуры Расійскай акадэміі навук.

[FOOTNOTEПамяць._Мінск2001490-3] Памяць. Мінск 2001, с. 490.

[4] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 04.09.2018 № 359

[1]

[2]

[3]

[4]