Перайсці да зместу

Уса (прыток Пячоры)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Уса
руск. Уса
Характарыстыка
Даўжыня 565 км
Басейн 93 600 км²
Расход вады 1 310 м³/с
Вадацёк
Выток Пай-Хой
 • Месцазнаходжанне на схілах Палярнага Урала
 • Каардынаты 67°28′43,32″ пн. ш. 64°43′34,31″ у. д.HGЯO
Вусце Пячора
 • Месцазнаходжанне Усць-Уса
 • Каардынаты 65°57′50,39″ пн. ш. 56°55′44,76″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма Пячора → Пячорская губа → Баранцава мора

Краіна
Рэгіён Рэспубліка Комі
Код у ДВР 03050200112103000065537
physical
Уса (прыток Пячоры)
Уса (прыток Пячоры)
physical
выток
выток
вусце
вусце
— выток, — вусце

Уса́ (руск.: Уса́)[1] — рака ў Еўрапейскай частцы Расіі, у Рэспубліцы Комі, правы прыток ракі Пячора.

Даўжыня ракі 565 км, плошча вадазбору 93 600 км². Утвараецца пры зліцці рэк Вялікая Уса і Малая Уса, якія бяруць пачатак на схілах Палярнага Урала. Цячэ пераважна па забалочанай нізіне, перасякае граду Чарнышова. Упадае ў Пячору каля сяла Усць-Уса. Жыўленне ракі снегавое і дажджавое. Паводка ў вярхоўях з мая па верасень, у нізоўях па жнівень. Сярэдні расход вады 1310 м³/с (за 91 км ад вусця 1070 м³/с), найбольшы 21 500 м³/с (у чэрвені), найменшы 43,9 м³/с (у красавіку). Сярэдні аб’ём сцёку 41,345[2] км³/год. Замярзае ў кастрычніку — 1-й палове лістапада, адкрываецца ў траўні — чэрвені. Суднаходная на 325 км ад вусця. Асноўныя прытокі: Адзьва, Варкута (правыя), Колва, Лемва, Вялікі Качмес, Косью (злева) і інш.

На рацэ прыстані: Абезь, Пятрунь, Макарыха, Усць-Уса. У басейне Усы — радовішчы каменнага вугалю Пячорскага вугальнага басейна.

Зноскі

  1. Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 451. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
  2. Научно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)
  • Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 451. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)