Уладзімір Мікалаевіч Дзянісаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з У. М. Дзянісаў)
Уладзімір Мікалаевіч Дзянісаў
Дата нараджэння 21 красавіка 1955(1955-04-21) (69 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці краязнавец, архівіст, гісторык культуры
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды
медаль Францыска Скарыны

Уладзімір Мікалаевіч Дзянісаў (нар. 21 красавіка 1955, Мінск) — беларускі краязнавец, архівіст, гісторык культуры.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Мінскі інстытут культуры (1980). Працаваў у Рэспубліканскім навукова-метадычным цэнтры Міністэрства культуры, у Беларускім рэстаўрацыйна-праектным інстытуце, з 1995 года працуе ў Нацыянальным гістарычным архіве Беларусі.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Даследуе гісторыю архітэктуры, культурнае і мастацкае жыццё Мінска XVI — пачатку XX ст.

Аўтар гістарычна-архіўных даследаванняў, якія сталі падставай для правядзення рэстаўрацыйных прац на шматлікіх помніках архітэктуры Мінска. Увёў у навуковы ўжытак невядомыя крыніцы па гісторыі архітэктуры і культуры горада. Удакладніў тапаграфію тэатральных будынкаў Мінска XIX ст., атрыбутаваў рукапіс кнігі Міхаіла Гаўсмана па гісторыі Мінска, які захоўваецца ў Пушкінскім доме[1] ў Санкт-Пецярбургу, даследаваў памятныя мясціны, звязаныя з жыццём Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча, Станіслава Манюшкі, Валенція Ваньковіча і інш.

Аўтар кніг «Плошча Свабоды ў Мінску» (1985), «Касцёл Святога Сымона і Святой Алены» (1996). 3 1992 года старшыня Мінскага краязнаўчага таварыства, з 1995—намеснік старшыні Мінскай гарадской рады Беларускага добраахвотнага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры.[2]

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Мае сына Антона (нар. 1982), беларускага гісторыка.

Зноскі

  1. «Пушкінскі дом» — неафіцыйная назва Інстытута рускай літаратуры Расійскай акадэміі навук.
  2. Памяць. Мінск 2001, с. 490.
  3. Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 04.09.2018 № 359

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]