Чарыш
| Чарыш | |
|---|---|
| паўдн.-алт. Чара́с, руск. Чарыш | |
 | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 547 км |
| Басейн | 22 200 км² |
| Расход вады | 192 м³/с (за 82 км ад вусця) |
| Вадацёк | |
| Выток | |
| • Месцазнаходжанне | Каргонскі хрыбет |
| • Каардынаты | 50°39′24″ пн. ш. 84°51′10″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Об |
| • Месцазнаходжанне | вышэй сяла Усць-Чарышская Прыстань |
| • Каардынаты | 52°21′40″ пн. ш. 83°43′20″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Об → Карскае мора |
|
|
|
| Краіна | |
| Рэгіёны | Рэспубліка Алтай, Алтайскі край |
| Код у ДВР | 13010200312115100008801 |
   |
|
 выток вусце |
|
|
— выток, — вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Чары́ш (руск.: Чарыш, паўднёваалт.: Чара́с)[1] — рака ў Азіяцкай частцы Расіі, у Рэспубліцы Алтай і Алтайскім краі, левы прыток ракі Об (басейн Карскага мора).
Даўжыня ракі 547 км. Плошча вадазбору 22 200 км². Сярэдні расход вады на адлегласці 82 км ад вусця складае 192 м³/с. Выток ракі знаходзіцца на паўночна-ўсходнім схіле Каргонскага хрыбта. Упадае ў Об вышэй сяла Усць-Чарышская Прыстань. Большая частка басейна ракі знаходзіцца ў межах Горнага Алтая. Рэчышча пераважна звілістае.
Сярод прытокаў: Карагуа, Тунгусу, Ябаган, Кан, Таліца, Кумір (Кызылчая, Кызылчай), Каргон, Іня, Белая, Чала, Быстрая, Сасноўка, Чагырка, Кукуйка, Крывушка, Жураўліха, Гусіха, Азёрная і інш.
Рака суднаходная на адлегласці 80 км ад вусця (да сяла Усць-Калманка)[2].
Зноскі
- ↑ Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 479. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- ↑ Государственный водный реестр РФ (руск.)
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 479. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- Чарыш // Большой энциклопедический словарь: В 2-х т. / Гл. ред. А. М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1991. — Т. 2. — С. 626. — 768 с. — 2 000 000 экз. — ISBN 5-85270-044-4 (т. 2.). (руск.)