Шарль Эжэн дэ Фуко

Шарль Эжэн дэ Фуко
Charles Eugène de Foucauld de Ponbriand
Імя пры нараджэнні	фр.: Charles Eugène de Foucauld de Pontbriand
Род дзейнасці	ксёндз, падарожнік-даследчык, афіцэр, філолаг, місіянер, географ, мовазнавец, рэлігійны дзеяч, перакладчык, картограф
Дата нараджэння	15 верасня 1858(1858-09-15)[…]
Месца нараджэння	Страсбур, дэпартамент Ніжні Рэйн, рэгіён Эльзас, Гранд Эст[d], Францыя
Грамадзянства
Дата смерці	1 снежня 1916(1916-12-01)[…] (58 гадоў)
Месца смерці	Tamanrasset[d], Tamanrasset District[d], Правінцыя Таманрасет, Алжыр
Месца пахавання	El Menia[d] Tamanrasset[d]
Бацька	Édouard de Foucauld de Pontbriand[d]
Маці	Élisabeth Beaudet de Morlet[d]
Альма-матар	Сен-Сір[d] Ліцэй Анры Пуанкарэ[d]
Узнагароды і прэміі	Godfather promotion of Special Military School of Saint-Cyr[d]
Аўтограф
Шарль Эжэн дэ Фуко на Вікісховішчы

Шарль Эжэн дэ Фуко (фр.: Charles Eugène de Foucauld de Ponbriand; 15 верасня 1858, Страсбур — 1 снежня 1916) — манах-трапіст, пустэльнік, даследчык Афрыкі. Рымска-каталіцкая царква прылічыла Шарля дэ Фуко да ліку блажэнных.

У 1883—1884 гг. выдаючы сябе за яўрэя-гандляра ў адзіночку падарожнічаў па паўднёвым Марока, перайшоў горы Атлас і далей вандраваў па Алжырскай Сахары.

Пазней Фуко уступіў у ордэн трапістаў і атрымаў дазвол прапаведаваць у Сахары сярод туарэгаў нагор'я Ахагар. Больш за 16 гадоў ён там жыў як мясцовы жыхар і займаўся вывучэннем звычаяў і нораваў туарэгаў, якіх спрабаваў звярнуць ў хрысціянства. Частка з іх пачытала Фуко як «вялікага марабута».

Фуко загінуў 1 снежня 1916 года ў час паўстання туарэгаў, пахаваны ў аазісе Аль-Джулія ў Алжыры.

Фуко напісаў кнігу «Reconnaissance au Maroc», акрамя таго вядомыя яго працы па лінгвістыцы і паэзіі туарэгаў.