Эдуард Фрэдэрык Ліндлі Вуд Галіфакс

Эдуард Вуд, 1-ы граф Галіфакс Edward Frederick Lindley Wood, 1st Earl of Halifax
на вокладцы часопіса «Тайм» ад 12.04.1926
20-ы віцэ-кароль Індыі
3 красавіка 1926 — 18 красавіка 1931
Манарх:	Георг V
Папярэднік:	Руфус Айзекс, 1-ы маркіз Рэдзінг
Пераемнік:	Фрымен Фрымен-Томас
Партыя:	Кансерватыўная партыя
Адукацыя:	Крайст-Чорч[d] Ітанскі каледж
Дзейнасць:	палітык, дыпламат
Месца працы:	Шэфілдскі ўніверсітэт[d] Foreign Office[d]
Веравызнанне:	англіканства
Нараджэнне:	16 красавіка 1881(1881-04-16) замак Поўдэрэм[d], Тынбрыдж[d], графства Дэван, графства Дэван, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі
Смерць:	23 снежня 1959(1959-12-23) (78 гадоў) Garrowby[d], Kirby Underdale[d], East Riding of Yorkshire[d], Усходні райдынг Ёркшыра[d], Ёркшыр і Хамбер, Англія, Вялікабрытанія
Бацька:	Чарльз Ліндлі Вуд, 2-гі віконт
Дзеці:	Charles Wood, 2nd Earl of Halifax[d]
Узнагароды:	ганаровы доктар Універсітэта Лаваля[d]

Эдуард Вуд, з 1944 1-й граф Галіфакс (англ.: Edward Frederick Lindley Wood, 1st Earl of Halifax; 16 красавіка 1881- 23 снежня 1959) — англійскі палітык, адзін з лідараў кансерватараў. У 1925 яму быў прысвоены тытул барон Ірвін, у 1934 — віконт Галіфакс, у 1944 — граф Галіфакс.

Біяграфія

Эдуард Вуд быў унукам дзяржсакратара па справах Індыі Чарльза Вуда. У 1925—1930 лорд Ірвін быў генерал-губернатарам і віцэ-каралём Індыі. Імкнуўся замацаваць за ёй статус дамініёна, процідзейнічаў руху за незалежнасць. У 1930 г. пасадзіў у турму Махатму Гандзі, калі той правёў 200-мільны (321,8 км) «саляны паход» у знак пратэсту супраць брытанскай манаполіі на продаж солі. Затым быў прыхільнікам прымірэння — спробаў Невіла Чэмберлена задаволіць патрабаванні дзяржаў восі. Лорд Галіфакс быў міністрам замежных спраў у яго кансерватыўным кабінеце ў 1938—1940 гг., пасля таго як Энтані Ідэн падаў у адстаўку з-за нежадання ісці на перамовы з еўрапейскімі дыктатарамі. Пагадзіўся на далучэнне да нацысцкай Германіі Аўстрыі ў 1938 г. (аншлюс) і на акупацыю Гітлерам часткі Чэхаславакіі паводле Мюнхенскага пагаднення.

Адмовіўся ад запрашэння прыехаць на перамовы ў Маскву, перададзенага савецкім кіраўніцтвам праз пасла І. М. Майскага 12 чэрвеня 1939 г. Падчас Другой сусветнай вайны быў паслом у ЗША.

Папярэднік: Філіп Кер

Пасол Вялікабрытаніі ў ЗША 1940—1946

Пераемнік: Арчыбальд Кларк Кер