Юрый Веля
| Юрый Веля | |
|---|---|
 | |
| Асабістыя звесткі | |
| Псеўданімы | Kubsican і Kubščan |
| Дата нараджэння | 4 сакавіка 1892[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 6 красавіка 1969[1] (77 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Пахаванне | |
| Грамадзянства | |
| Дзеці | Jan Wjela[d] |
| Альма-матар |
|
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменнік, настаўнік |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Узнагароды | |
Юрый Веля (в.-луж.: Jurij Wjela, 4 сакавіка 1892, Кубшыцы, Саксонія, Германія — 6 красавіка 1969, Будзішын, ГДР) — лужыцкі пісьменнік і педагог. Пісаў на верхнялужыцкай мове.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся 4 сакавіка 1892 года ў горадзе Кубшыцы. З 1907 па 1913 год навучаўся ў педагагічным вучылішчы ў Будзішыне. У 1911 годзе ўступіў у члены лужыцкага культурна-асветніцкага таварыства «Маціца сербская». З 1913 па 1916 год працаваў настаўнікам у вёсцы Несвачыдла. З 1919 года настаўнічаў у вёсцы Камарова каля горада Ракецы і з 1927 па 1937 год — у горадзе Букецы. У 1937 годзе быў высланы нацысцкімі ўладамі з Лужыцы і выкладаў у вёсцы Нойзальц - Шпремберг. У 1945 годзе вярнуўся на радзіму і стаў працаваць загадчыкам школьнага аддзела лужыцкай культурна-грамадскай арганізацыі «Домавіна». З 1948 года па 1952 год выкладаў у Вышэйшай сербскай школе ў Будзішыне. З 1952 года па 1957 год працаваў у гарадскім аддзеле лужыцкай школьнай адукацыі ў Будзішыне.
У 1957 годзе выйшаў на пенсію. Пражываў у Будзішыне, дзе памёр 6 красавіка 1969 года. Пахаваны на Тухорскіх могілках у Будзішыне.
Сачыненні[правіць | правіць зыходнік]
- Knjez a roboćan, 1931;
- Zhubjena njewjesta, 1935;
- Paliwaka, 1936;
- Naš statok, 1937;
- Lehrgang der sorbischen Sprache, падручнік лужыцкай мовы, 1956;
- Jan Michał Budar mjez roboćanami, 1956;
- Woheń nad Bukecami, 1959;
- Wučer mjez ludom, аўтабіяграфія, 1962;
- Bjez prócy a potu njepřindźeš k złotu, 1965;
- Robotow pal njebě kónc, 1966;
- Pětr z Přišec, раман, 1968.
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
- Лаўрэат прэміі імя Якуба Чышынскага (1968).
Зноскі
- ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 26 красавіка 2014.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Гугнин А. А., Введение в историю серболужицкой словесности и литературы от истоков до наших дней, Российская академия наук, Институт славяноведения и балканистики, научный центр славяно-германских отношений, М., 1997, стр. 151—152, 154, ISBN 5-7576-0063-2
- J. Młynk, Jurij Wjela — Serbšćina. 19. studijny list, Mały Wjelkow 1956, str. 2211—2224; Žur, Muza, str. 296—305
- Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow, wud. wot: Jan Šołta, Pětr Kunze a Franc Šěn, Budyšin: Ludowe nakładnistwo Domowina, 1984
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Біяграфія Архівавана 4 сакавіка 2016. (верхнялуж.)