Юрый Гедыгольд
Юрый Гедыгольд | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() Ляліва | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Войцех Манівід | ||||||
Пераемнік | Ян Даўгірд | ||||||
|
|||||||
Пераемнік | Пётр Мантыгірдавіч | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне | XIV стагоддзе | ||||||
Смерць | каля 1435[1] | ||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Гедыгольдавічы[d] і Манівіды[d] | ||||||
Бацька | Кайлікін[d][1] | ||||||
Жонка | Анастасія[d][3] | ||||||
Дзеці | Пётр Сенька Гедыгольдавіч[4] |
Юрый Гедыгольд, Гедыголд, Гедыгоўт, Дэдыголд (згадваецца ад 1401 – памёр каля 1435) — літоўскі баярын, маршалак надворны Вітаўта (1401), ваявода кіеўскі да 1411, староста падольскі ад 1415, ваявода віленскі ад 1425 ці раней да 1432.
Сын Кайлікіна (Гайлігіна), брат Войцеха Манівіда. Быў жанаты з Анастасіяй, меў сына Пятра Сеньку.
Імя
[правіць | правіць зыходнік]Імя Гедгаўд (> польск. Gedygołd) — з шэрагу старабалцкіх (старалітоўскіх) двухасноўных імёнаў. Такія імёны дайшлі з індаеўрапейскай эпохі і ўласцівыя іменнікам народаў індаеўрапейскага паходжання[5].
Першая іменная аснова Ged- звязаная з літ. gedauti «жадаць». Другая аснова Gaud- звязаная з gauti "здабываць", gaudyti "хапаць". Імя Гедгаўд значыла "Той, хто жадае (ваеннай) здабычы".
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Падчас феадальнай вайны першапачаткова падтрымліваў Свідрыгайлу. Пры замаху на жыццё апошняга ў Ашмянах ў 1432 быў у ліку малога атраду, разам з якім Свідрыгайла збег да Полацка. У бітве пад Ашмянамі 8 снежня 1432 патрапіў у палон да Жыгімонта Кейстутавіча. Тады ж быў пазбаўлены ваяводскай пасады. Пазней прызнаў уладу Жыгімонта і сведчыў на ягоных дакументах ў якасці пана на Вішнёве да 1435[6]; недзе ў тым часе, імаверна, памер.
Зноскі
- ↑ а б Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 233. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
- ↑ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 234. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
- ↑ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 233–234. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
- ↑ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 233, 234. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
- ↑ T. Milewski. Indoeuropejskie imiona osobowe. Wrocław-Warszawa-Kraków, 1969. С. 11-13.
- ↑ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej, nr 139.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Semkowicz W. O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle r.1413. Miesięcznik Heraldyczny. Organ Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. R.6 1913, nr 11-12
- Peltz W. Ród Giedygołda i jego majętności. Z dziejów tworzenia się wielkiej własności ziemskiej w Wielkim Księstwie Litewskim w XV wieku // «Zeszyty Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Historia» 1971, z. 11, s. 23-44.