Юрый Гедыгольд

Юрый Гедыгольд
Юрый Гедыгольд
ваявода віленскі
	1425 — 1432
Папярэднік	Войцех Манівід
Пераемнік	Ян Даўгірд
Нараджэнне	XIV стагоддзе
Смерць	1435
Месца пахавання	Кафедральны сабор Святога Станіслава;
Род	Гедыгольдавічы[d]
Бацька	Кайлікін[d]
Дзеці	Пётр Сенька Гедыгольдавіч

Юрый Гедыгольд, Гедыголд, Гедыгоўт, Дэдыголд (згадваецца ад 1401 – памёр каля 1435) — літоўскі баярын, маршалак надворны Вітаўта (1401), ваявода кіеўскі да 1411, староста падольскі ад 1415, ваявода віленскі ад 1425 ці раней да 1432.

Сын Кайлікіна (Гайлігіна), брат Войцеха Манівіда. Быў жанаты з Анастасіяй, меў сына Пятра Сеньку.

Падчас феадальнай вайны першапачаткова падтрымліваў Свідрыгайлу. Пры замаху на жыццё апошняга ў Ашмянах ў 1432 быў у ліку малога атраду, разам з якім Свідрыгайла збег да Полацка. У бітве пад Ашмянамі 8 снежня 1432 патрапіў у палон да Жыгімонта Кейстутавіча. Тады ж быў пазбаўлены ваяводскай пасады. Пазней прызнаў уладу Жыгімонта і сведчыў на ягоных дакументах ў якасці пана на Вішнёве да 1435^[1]; недзе ў тым часе, імаверна, памер.

Зноскі

↑ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej, nr 139.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Semkowicz W. O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle r.1413. Miesięcznik Heraldyczny. Organ Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. R.6 1913, nr 11-12
Peltz W. Ród Giedygołda i jego majętności. Z dziejów tworzenia się wielkiej własności ziemskiej w Wielkim Księstwie Litewskim w XV wieku // «Zeszyty Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Historia» 1971, z. 11, s. 23-44.

[1] Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej, nr 139.

[1]