(68) Лета

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(68) ЛетаM:
68Leto (Lightcurve Inversion).png
Адкрыццё
Першаадкрывальнік Роберт Лютэр
Месца выяўлення Дзюсельдорф
Дата выяўлення 29 красавіка 1861
Эпанім Лета
Катэгорыя Галоўны пояс астэроідаў
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года
JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,1872863
Вялікая паўвось (a) 416,188 млн км
(2,7820462 а.а.)
Перыгелій (q) 338,242 млн км
(2,2610071 а.а.)
Афелій (Q) 494,135 млн км
(3,3030853 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 1 694,903 сут (4,64 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 17,699 км/с
Схіленне (i) 7,97405°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 44,14437°
Аргумент перыгелія (ω) 305,30900°
Сярэдняя анамалія (M) 68,11836°
Фізічныя характарыстыкі[1]
Дыяметр 122,57 км
Маса 1,9×1018 кг
Шчыльнасць 2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,0343 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0648 км/с
Перыяд вярчэння 14,848 гад
Спектральны клас S
Абсалютная зорная велічыня 6,78m
Альбеда 0,2283
Сярэдняя тэмпература паверхні 167 К (−106 °C)

(68) Лета (лац.: Leto) — астэроід галоўнага пояса, прыналежны да светлага спектравага класа S. Ён быў адкрыты 29 красавіка 1861 года нямецкім астраномам Робертам Лютэрам у Дзюсельдорфскай абсерваторыі і названы ў гонар тытаніды Лета, маці Артэміды і Апалона ў старажытнагрэчаскай міфалогіі[2].

Зноскі

  1. Asteroid Data Sets (англ.)
  2. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 22. — ISBN 3-540-00238-3.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]