Даўжыня цела ад 9 да 10 мм. Жгуцік вусіка самак складаецца з 41-43 членікаў. Вусікавыя баразёнкі ўзвышаюцца дарзальна. Унутраныя краі вачэй нясуць арнамент у выглядзе глыбокага выраза насупраць аснавання вусікаў. Люстэрка пярэдняга крыла вялікае і ад яго сярэдзіны адыходзіць 2-я зваротная жылка. Дыхальца прападэума падоўжанае. Брушныя сегменты сціснутыя з бакоў, чырванавата-чорныя. Ніжнесківічныя шчупікі 5-членікавыя, ніжнегубныя шчупікі складаюцца з 4 сегментаў. Як мяркуецца, як і іншыя віды свайго роду, паразітуюць на вусенях матылькоў[1][2]. Від быў упершыню апісаны ў 1972 годзе нямецкім энтамолагам Рольфам Хінцам(ням.) (бел. (Rolf Hinz, Айнбек, Германія) па матэрыялах з Днепрапятроўска, сабраным ім 8 верасня 1941 года, а яго валіднасць пацверджана ў ходзе рэвізіі, праведзенай у 2009 нямецкім гіменаптэролагам(руск.) (бел. прафесар Клаўсам Хорстманам (1938—2013; Dr. Klaus Horstmann, Lehrstuhl Zoologie III, Biozentrum, Würzburg, Германія)[1].
↑Определитель насекомых Дальнего Востока России. Т. IV. Сетчатокрылообразные, скорпионницы, перепончатокрылые. Ч. 5 / под общ. ред. П. А. Лера. — Владивосток: Дальнаука, 2007. — С. 606—630. — 1052 с. — ISBN 978-5-8044-0789-7.
Townes, H. T. (1969): Genera of Ichneumonidae, Part 3 (Lycorininae, Banchinae, Scolobatinae =Ctenopelmatinae), Porizontinae =Campopleginae). — Memoirs of the American Entomological Institute 13: 1—307.
