Слепазмейкі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Typhlopidae)
Слепазмейкі

Typhlops subcrotillus
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Typhlopidae Merrem, 1820


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  174338
NCBI  34978
EOL  8113
FW  38071

Слепазме́йкі, або слепуны[1] (Typhlopoidea) — сямейства неядавітых змей.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Даўжыня 10-80 сантыметраў. Многія рысы будовы слепуноў звязаны з жыццём у глебе. Цела ў іх звычайна тонкае, цыліндрычнае, чэрвепадобнае, укрыта з усіх бакоў аднолькавымі дробнымі, акруглымі, гладкімі, бліскучымі лускавінкамі. Хвост кароткі, тоўсты, на канцы мае невялікі шыпік, на які жывёліна абапіраецца пры руху ў глебе. Вочы рэдукаваныя (адсюль назва), знаходзяцца пад скурай. Галава прыплюшчаная спераду, пакрыта буйнымі шчыткамі, косткі чэрапа шчыльна злучаны паміж сабой, на верхняй сківіцы маюцца накіраваныя назад зубы.

Пашырэнне[правіць | правіць зыходнік]

Жывуць у глебе. Пашыраны ў трапічных і субтрапічных абласцях у Цэнтральнай і Паўднёвай Амерыцы, Паўднёвай Афрыцы, Паўднёвай Азіі, Аўстраліі і Акіяніі. У Сярэдняй Азіі водзіцца адзін від — слепазмейка. Від Ramphotyphlops braminus жыве нават у Антарктыды. Такому шырокаму распаўсюджанню гэтых слепуноў спрыяла іх перамяшчэнне ў вазонах з хатнімі раслінамі, а таксама здольнасць да партэнагенезу.

Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]

Кормяцца дробнымі беспазваночнымі.

Яйцакладныя, некаторыя яйцажывародныя.

Зноскі

  1. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]