Перайсці да зместу

Іван Паўлавіч Лісін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Іван Паўлавіч Лісін
Дата нараджэння 10 сакавіка 1914(1914-03-10)
Месца нараджэння
Дата смерці 7 ліпеня 1944(1944-07-07) (30 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў пяхота
Гады службы 19411944
Званне
Малодшы лейтэнант
Малодшы лейтэнант
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Чырвонай Зоркі

Іван Паўлавіч Лісін (19141944) — малодшы лейтэнант Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943).

Іван Лісін нарадзіўся 10 сакавіка 1914 года ў вёсцы Мала-Нікольскай Артынскай воласці Тарскога павета Табольскай губерні[1]. З сялян. Пасля заканчэння чатырох класаў школы працаваў у калгасе, затым на маслазаводзе. У 1937 годзе пераехаў у Амурскую вобласць, працаваў лесасекам. У ліпені 1941 года Лісін быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. З лютага 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны[2].

Да кастрычніка 1943 года сяржант Іван Лісін быў наводчыкам кулямёта 685-га стралковага палка 193-й стралковай дывізіі 65-й арміі Цэнтральнага фронту. Адрозніўся падчас бітвы за Дняпро. 15 кастрычніка 1943 года Лісін з пяццю таварышамі пераправіўся цераз Дняпро ў раёне пасёлка Лоеў Лоеўскага раёна Гомельскай вобласці Беларускай ССР і прыняў актыўны ўдзел у баях за захоп і ўтрыманне плацдарму на яго заходнім беразе, спрыяўшы паспяховай пераправе асноўных сіл палка[2].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 30 кастрычніка 1943 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і выяўленыя пры гэтым мужнасць і гераічнасць» сяржант Іван Лісін быў ганараваны высокім званнем Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэны Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 1649[2].

У маі 1944 года Лісін скончыў курсы малодшых лейтэнантаў. 7 ліпеня 1944 года ён загінуў у баі за горад Баранавічы[2]. Быў пахаваны ў скверы на рагу вуліц Міцкевіча і Савецкай, цяпер паўночна-заходняя частка газона каля помніка Леніну. Пасля прах быў перанесены на мемарыяльныя могілкі на рагу вуліц Камсамольскай і Савецкай (цяпер на іх месцы жылой дом). У рэшце прах Лісіна быў перапахаваны ў брацкай магіле савецкіх воінаў на могілках па вуліцы Загараднай[3].

Быў таксама ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі[2].

У гонар Лісіна названы вуліцы ў Баранавічах і Свабодным, пасёлку Мурамцава, а таксама ўстаноўлены бюст і названа вуліца на станцыі «Талдан»[2].

Зноскі

  • Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
  • Днепр — река героев. Киев, 1983
  • Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984
  • Сергиенко А. М. Амурцы — Герои Великой Отечественной. — Благовещенск, 1970
  • Шлевко Г. М. Ради жизни на земле. — Омск, 1972