Нарымонт Гедзімінавіч: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 20:33, 24 мая 2008

Нарымонт–Глеб Гедзімінавіч (Нарымунт, Нарымант; ~1295 – 2 лютага 1348), князь полацкі (1336–1345). Другі сын Гедзіміна ад першага шлюбу.

Упершыню згадваецца ў 1331, калі Гедзімін затрымаў на Валыні наўгародскага архіепіскапа Васілія, адпусціўшы з умовай абрання Нарымонта князем Вялікага Ноўгарада. Прыбыў у Ноўгарад у кастрычніку 1333, атрымаў у кармленне Ладагу, Арэшак, Карэлу, палову Капор'я. Каля 1335 паехаў з Ноўгарада, хутчэй за ўсё, каб заняць полацкі сталец пасля смерці князя Воіна. Пакінуў у Ноўгарадзе замест сябе сына Аляксандра. У 1338 адмовіўся прыехаць на дапамогу наўгародцам для адбіцця шведскай агрэсіі і нават адклікаў Аляксандра з Арэшка. Намеснікі Нарымонта, аднак, заставаліся ў Арэшку да 1348. Каля 1338 разам з полацкім епіскапам Рыгорам I падпісаў дагавор з Рыгай.^[1] Ускосна згадваецца як полацкі кароль у дагаворы Смаленска з Рыгай (~1340). Паводле Летапісца вялікіх князёў літоўскіх па Гедзіміне атрымаў Пінскае княства "зо всеми околичностями над Припетю рекою аж до Днепра", якое заставалася і за яго нашчадкамі — Нарымонтавічамі да канца XIV ст. Пад час міжкняжання (1341–1345) быў буйнейшым землеўладальнікам і, відаць, самым уплывовым князем ВКЛ. Супраць яго і Яўнута выступілі браты Альгерд і Кейстут, пасля заняцця Альгердам вялікакняскага стальца (1345) Нарымонт уцёк да хана Залатой Арды Джанібека, а Альгерд перадаў Полацкае княства свайму сыну Андрэю. Нарымонт вярнуўся ў ВКЛ каля 1346, у 1347 годзе браў удзел у паходзе супраць Тэўтонскага ордэна, загінуў у бітве на рацэ Стрэве (2.2.1348).

Зноскі

↑ Захаваўся толькі дадатак пра вольны гандаль. Дагавор раней памылкова датаваўся 1330.

Шаблон:Літ

Крыніцы

Нарымонт // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т.. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя.

[1] Захаваўся толькі дадатак пра вольны гандаль. Дагавор раней памылкова датаваўся 1330.

[1]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-'''Нарымонт–Глеб Гедзімінавіч''' (''Нарымунт'', ''Нарымант'';  ~[[1295]] – [[2 лютага]] [[1348]]), князь полацкі ([[1336]]–[[1345]]). Другі сын [[Гедзімін|Гедзіміна]] ад першага шлюбу.
+'''Нарымонт–Глеб Гедзімінавіч''' (''Нарымунт'', ''Нарымант'';  ~[[1295]] – [[2 лютага]] [[1348]]), князь полацкі ([[1336]]–[[1345]]). Другі сын [[Гедзімін]]а ад першага шлюбу.
-Упершыню згадваецца ў [[1331]], калі Гедзімін затрымаў на [[Валынь|Валыні]] наўгародскага архіепіскапа Васілія, адпусціўшы з умовай абрання Нарымонта [[Князі наўгародскія|князем Вялікага Ноўгарада]]. Прыбыў у [[Горад Ноўгарад Вялікі|Ноўгарад]] у кастрычніку [[1333]], атрымаў у кармленне [[Горад Ладага|Ладагу]], [[Горад Арэшак|Арэшак]], [[Горад Карэла|Карэлу]], палову [[Горад Капор'е|Капор'я]]. Каля [[1335]] паехаў з Ноўгарада, хутчэй за ўсё, каб заняць полацкі сталец пасля смерці князя [[Воін Полацкі|Воіна]]. Пакінуў у Ноўгарадзе замест сябе сына [[Аляксандр Нарымонтавіч|Аляксандра]]. У [[1338]] адмовіўся прыехаць на дапамогу наўгародцам для адбіцця шведскай агрэсіі і нават адклікаў Аляксандра з Арэшка. Намеснікі Нарымонта, аднак, заставаліся ў Арэшку да [[1348]]. Каля [[1338]] разам з полацкім епіскапам [[Рыгор I, епіскап полацкі|Рыгорам I]] падпісаў дагавор з [[Горад Рыга|Рыгай]].<ref>Захаваўся толькі дадатак пра вольны гандаль. Дагавор раней памылкова датаваўся [[1330]].</ref> Ускосна згадваецца як полацкі кароль у дагаворы [[Смаленская зямля|Смаленска]] з Рыгай (~[[1340]]). Паводле [[Летапісец вялікіх князёў літоўскіх|Летапісца вялікіх князёў літоўскіх]] па Гедзіміне атрымаў [[Пінскае княства]] "''зо всеми околичностями над Припетю рекою аж до Днепра''", якое заставалася і за яго нашчадкамі — [[Нарымонтавічы|Нарымонтавічамі]] да канца [[XIV стагоддзе|XIV ст.]] Пад час міжкняжання ([[1341]]–[[1345]]) быў буйнейшым землеўладальнікам і, відаць, самым уплывовым князем [[ВКЛ]]. Супраць яго і [[Яўнут Гедзімінавіч|Яўнута]] выступілі браты [[Альгерд]] і [[Кейстут]], пасля заняцця Альгердам вялікакняскага стальца (1345) Нарымонт уцёк да хана [[Залатая Арда|Залатой Арды]] [[Джанібек|Джанібека]], а Альгерд перадаў Полацкае княства свайму сыну [[Андрэй Альгердавіч|Андрэю]]. Нарымонт вярнуўся ў ВКЛ каля [[1346]], у [[1347]] годзе браў удзел у паходзе супраць [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскага ордэна]], загінуў у [[бітва на Стрэве, 1348|бітве на рацэ Стрэве (2.2.1348)]].
+Упершыню згадваецца ў [[1331]], калі Гедзімін затрымаў на [[Валынь|Валыні]] наўгародскага архіепіскапа Васілія, адпусціўшы з умовай абрання Нарымонта [[Князі наўгародскія|князем Вялікага Ноўгарада]]. Прыбыў у [[Горад Ноўгарад Вялікі|Ноўгарад]] у кастрычніку [[1333]], атрымаў у кармленне [[Горад Ладага|Ладагу]], [[Горад Арэшак|Арэшак]], [[Горад Карэла|Карэлу]], палову [[Горад Капор'е|Капор'я]]. Каля [[1335]] паехаў з Ноўгарада, хутчэй за ўсё, каб заняць полацкі сталец пасля смерці князя [[Воін Полацкі|Воіна]]. Пакінуў у Ноўгарадзе замест сябе сына [[Аляксандр Нарымонтавіч|Аляксандра]]. У [[1338]] адмовіўся прыехаць на дапамогу наўгародцам для адбіцця шведскай агрэсіі і нават адклікаў Аляксандра з Арэшка. Намеснікі Нарымонта, аднак, заставаліся ў Арэшку да [[1348]]. Каля [[1338]] разам з полацкім епіскапам [[Рыгор I, епіскап полацкі|Рыгорам I]] падпісаў дагавор з [[Горад Рыга|Рыгай]].<ref>Захаваўся толькі дадатак пра вольны гандаль. Дагавор раней памылкова датаваўся [[1330]].</ref> Ускосна згадваецца як полацкі кароль у дагаворы [[Смаленская зямля|Смаленска]] з Рыгай (~[[1340]]). Паводле [[Летапісец вялікіх князёў літоўскіх|Летапісца вялікіх князёў літоўскіх]] па Гедзіміне атрымаў [[Пінскае княства]] "''зо всеми околичностями над Припетю рекою аж до Днепра''", якое заставалася і за яго нашчадкамі — [[Нарымонтавічы|Нарымонтавічамі]] да канца [[XIV стагоддзе|XIV ст.]] Пад час міжкняжання ([[1341]]–[[1345]]) быў буйнейшым землеўладальнікам і, відаць, самым уплывовым князем [[ВКЛ]]. Супраць яго і [[Яўнут Гедзімінавіч|Яўнута]] выступілі браты [[Альгерд]] і [[Кейстут]], пасля заняцця Альгердам вялікакняскага стальца (1345) Нарымонт уцёк да хана [[Залатая Арда|Залатой Арды]] [[Джанібек]]а, а Альгерд перадаў Полацкае княства свайму сыну [[Андрэй Альгердавіч|Андрэю]]. Нарымонт вярнуўся ў ВКЛ каля [[1346]], у [[1347]] годзе браў удзел у паходзе супраць [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскага ордэна]], загінуў у [[бітва на Стрэве, 1348|бітве на рацэ Стрэве (2.2.1348)]].
 {{зноскі}}
@@ Радок 14: / Радок 14: @@
 [[Катэгорыя:Князі наўгародскія]]
 [[Катэгорыя:Род Гедзімінавічаў]]
-[[Катэгорыя:Персаналіі па алфавіту]]
+[[Катэгорыя:Асобы]]
 [[be-x-old:Нарымонт]]