Люцыян Жалігоўскі: Розніца паміж версіямі

Люцыян Жалігоўскі
Люцыян Жалігоўскі
	Lucjan Żeligowski
	27 лістапада 1925 — 10 мая 1926
Папярэднік	Стэфан Маеўскі
Пераемнік	Юліюш-Тадэвуш Тарнава-Мальчэўскі
Нараджэнне	17 кастрычніка 1865; Ашмяны, Ашмянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	9 ліпеня 1947 (81 год); Лондан, Лонданскае графства, Англія, Вялікабрытанія;
Месца пахавання	Вайсковыя могілкі Павонзкі[d];
Партыя	Беспартыйны блок супрацоўніцтва з урадам[d];
Дзейнасць	афіцэр, палітык
Ваенная служба
Гады службы	1885 - 1927
Прыналежнасць	Расійская імперыя,; Польшча
Званне	Файл:Naramiennik General broni land.png; генерал брані
Бітвы	Першая сусветная вайна;
Ордэн Святой Ганны III ступені	Ордэн Святой Ганны II ступені
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 14:01, 25 снежня 2017

Люцыян Жалігоўскі (польск.: Lucjan Żeligowski; 17 кастрычніка 1865 — 9 ліпеня 1947) — генерал, дзяржаўны і ваенны дзеяч Сярэдняй Літвы і Польшчы.

Люцыян Жалігоўскі нарадзіўся ў горадзе Ашмяны.

З 1885 служыў у расійскай арміі, удзельнік руска-японскай вайны 1904-05, камандзір палка ў Першую сусветную вайну. З ліпеня 1917 у 1-м польскім корпусе генерала Ю. Доўбар-Мусніцкага. З лютага 1918 камандзір 1-й стралковай дывізіі, якая вяла баявыя дзеянні супраць бальшавікоў у раёне Рагачова. З 1918 камандзір польскай стралковай дывізіі (т. зв. дывізіі Жалігоўскага), якая пасля баёў з Чырвонай Арміяй на Кубані перайшла праз Адэсу на Заходнюю Украіну і ўлілася ў 1919 ў Войска Польскае, дзе атрымала найменне 10-й дывізіі пяхоты. З верасня 1919 камандзір польскай аператыўнай групы, якая наступала ў раёне Мінска, камандзір 1-й літоўска-беларускай дывізіі. 8 кастрычніка 1920 па папярэдняй дамоўленасці з Ю. Пілсудскім інсцэніраваў выхад з падарадкавання польскаму камандаванню, пачаў дзеянні супраць перадачы Вільні і Віленскага Краю Літве і заняў Вільню. 12 кастрычніка абвясціў аб стварэнні Сярэдняй Літвы.

У 1925-26 быў міністрам вайсковых спраў Польшчы. У 1926-27 інспектар арміі. З 1927 па 1939 з'яўляўся дэпутатам польскага сейма. У 1939 эміграваў у Вялікабрытанію. У 1942-44 член Нацыянальнай рады пры эмігранцкім польскім урадзе.

Аўтар успамінаў.

@@ Радок 27: / Радок 27: @@
  |узнагароды        =
 {{{!}} style="background: transparent"
-{{!}} {{Ордэн Святога Георгія 4 ступені}}{{!!}} {{Ордэн Святога Ўладзіміра 4 ступені}}{{!!}} {{Ордэн Святога Станіслава 2 ступені}}
+{{!}} {{Ордэн Святога Георгія 4 ступені}}{{!!}} {{Ордэн Святога Уладзіміра 4 ступені}}{{!!}} {{Ордэн Святога Станіслава 2 ступені}}
 {{!}}}
 {{{!}} style="background: transparent"
@@ Радок 35: / Радок 35: @@
 {{!}}{{Ордэн За вайсковую доблесць 2 ступені}}{{!!}}{{Ордэн За вайсковую доблесць 5 ступені}}{{!!}}{{Ордэн Адраджэння Польшчы 1 ступені}}
 {{!}}-
-{{!}}{{Крыж Храбрых (чатырохразова)}}{{!!}}{{Крыж Незалежнасці з мячамі}}{{!!}}{{Крыж Заслугі войскаў Сярэдзіннай Літвы}}
+{{!}}{{Крыж Храбрых (чатыры разы)}}{{!!}}{{Крыж Незалежнасці з мячамі}}{{!!}}{{Крыж Заслугі войскаў Сярэдзіннай Літвы}}
 {{!}}-
 {{!}}{{Медаль Удзельніку вайны. 1918—1921}}{{!!}}{{Медаль «10-годдзе здабыцця незалежнасці»}}{{!!}}{{Камандор ордэна Ганаровага легіёна}}