Літарна-гукавое пісьмо: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
др →Літаратура |
||
| Радок 11: | Радок 11: | ||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
{{крыніцы/сбмова 2006}}. С.60—63. |
* {{крыніцы/сбмова 2006}}. С.60—63. |
||
[[Катэгорыя:Пісьменнасць]] |
[[Катэгорыя:Пісьменнасць]] |
||
Версія ад 14:51, 9 жніўня 2010
Літарна-гукавое пісьмо, або фанаграфічнае пісьмо — разнавіднасць пісьма, у якой знак (літара) прадстаўляе асобны гук. Ідэальна збудаванае фанаграфічнае пісьмо ўлучае столькі літар, колькі гукаў у мове, і дакладна перадае ў напісаным гукавы склад кожнага слова. Трыма асноўнымі бакамі літарна-гукавога пісьма з'яўляюцца графіка, арфаграфія і алфавіт.
Літарна-гукавое пісьмо мае вялікія перавагі над усімі іншымі адменамі, з прычыны ўласнай прастаты, меншай колькасці знакаў і лёгкасцю перадачы граматычных форм словаў. Пры выкарыстанні такога пісьма спрашчаецца працэс авалодання чытаннем і пісаннем.
Найстарэйшае вядомае літарна-гукавое пісьмо ўзнікла на ўзбярэжжы Міжземнага мора, у Фінікіі каля 1600 да н.э. У сучасным свеце найбольш распаўсюджаныя сістэмы пісьма, заснаваныя на лацінскім, арабскім і кірылаўскім алфавітах.
Глядзі таксама
Літаратура
- Сучасная беларуская мова: Вучэб. дапам.. — Мн. : Выш. школа, 2006. — 559 с. ISBN 985-06-1140-5. С.60—63.