Экзістэнцыялізм: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др арфаграфія |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 6: | Радок 6: | ||
== Гісторыя тэрміна == |
== Гісторыя тэрміна == |
||
[[Image:Kierkegaard.jpg|150px|right]] |
|||
{{double image|right|Kierkegaard.jpg|150|Nietzsche.later.years.jpg|171|The philosophers [[Søren Kierkegaard and Friedrich Nietzsche]] |
|||
{{double image|right|Kierkegaard.jpg|150|Nietzsche.later.years.jpg|171|The philosophers [[Søren Kierkegaard and Friedrich Nietzsche]] foreshadowed existentialism.}} |
|||
Адным з першых тэрмін «экзістэнцыйная філасофія» ({{lang-de|Existenzphilosophie}}) увёў [[Карл Ясперс]] у 1931 у працы «Духоўная сітуацыя часу» [http://filosof.historic.ru/books/item/f00/s00/z0000656/st000.shtml "Духоўная сітуацыя часу"] , а ў 1938 ён вынес яго ў назву асобнай працы. У якасці заснавальніка экзістэнцыяльнай філасофіі Ясперс называе [[Кіркегор]]а . У 1939 пасля смерці рускага філосафа-эмігранта Льва Шастова выходзіць яго кніга «Кіргегард і экзістэнцыйная філасофія», аднак знаёмства Шастова з творчасцю Кіркегора адбылося толькі ў 1928, калі рускі мысляр напісаў усе свае асноўныя працы. У 1943 кнігу з такой самай назвай выпускае Ота Бальноў. Тэрмін «экзістэнцыялізм» выкарыстоўвае ў назве сваёй працы Жан-Поль Сартр ({{lang-fr|L'existentialisme est un humanisme}}, [[1946]]), дзе экзістэнцыялізм падзелены на рэлігійны ([[Карл Ясперс]], [[Габрыэль Марсель]]) і атэістычны ([[Марцін Хайдэгер]]). |
Адным з першых тэрмін «[[экзістэнцыйная філасофія]]» ({{lang-de|Existenzphilosophie}}) увёў [[Карл Ясперс]] у [[1931]] у працы «Духоўная сітуацыя часу» [http://filosof.historic.ru/books/item/f00/s00/z0000656/st000.shtml "Духоўная сітуацыя часу"] , а ў 1938 ён вынес яго ў назву асобнай працы. У якасці заснавальніка экзістэнцыяльнай філасофіі Ясперс называе [[Кіркегор]]а . У [[1939]] пасля смерці рускага філосафа-эмігранта Льва Шастова выходзіць яго кніга «Кіргегард і экзістэнцыйная філасофія», аднак знаёмства Шастова з творчасцю Кіркегора адбылося толькі ў [[1928]], калі рускі мысляр напісаў усе свае асноўныя працы. У [[1943]] кнігу з такой самай назвай выпускае Ота Бальноў. Тэрмін «экзістэнцыялізм» выкарыстоўвае ў назве сваёй працы Жан-Поль Сартр ({{lang-fr|L'existentialisme est un humanisme}}, [[1946]]), дзе экзістэнцыялізм падзелены на рэлігійны ([[Карл Ясперс]], [[Габрыэль Марсель]]) і атэістычны ([[Марцін Хайдэгер]]). |
||
== Гісторыя і прадстаўнікі == |
|||
У [[Расія | Расіі]] экзістэнцыялізм паўстаў напярэдадні [[Першая сусветная вайна | Першай сусветнай вайны]] [[1914 ]]-[[ 1918]]: |
|||
* [[Шэстоў, Леў Ісаакавіч | Л. Шэстоў]] |
|||
* [[Бярдзяеў, Мікалай Аляксандравіч | М. А. Бярдзяеў]] |
|||
У [[Нямеччына | Нямеччыне]] экзістэнцыялізм паўстаў пасля [[Першая сусветная вайна | Першай сусветнай вайны]]: |
|||
* [[Ясперс, Карл | К. Ясперс]] |
|||
* [[Гайдэгер, Марцін | М. Гайдэгер]] |
|||
* [[Бубер, Марцін | М. Бубер]] |
|||
Знайшоў сваіх паслядоўнікоў у перыяд [[Другая сусветная вайна | Другой сусветнай вайны]] [[1939 ]]-[[ 1945]] у [[Францыя | Францыі]]: |
|||
* [[Жан-Поль Сартр | Ж.-П. Сартр]] |
|||
* [[Марсэль, Габрыель | Г. Марсэль]] |
|||
* [[Мэрло-Панці, Марыс | М. Мэрло-Панці]] |
|||
* [[Альбер Камю | А. Камю]] |
|||
* [[Сімона дэ Бавуар | С. дэ Бавуар]] |
|||
У [[1940-я | 1940 ]]-[[ 1950-я гады]] экзістэнцыялізм атрымаў распаўсюджанне і ў іншых еўрапейскіх краінах: |
|||
[[Аўстрыя]]: |
|||
* [[Франкл, Віктар | В. Франкл]] |
|||
У [[ЗША]] ідэі экзыстэнцыялізму папулярызавалі: |
|||
* У. Лоўры |
|||
* У. Барэт |
|||
* Дж. Эдзі |
|||
* [[Ялом, Ірвін | І. Ялом]] (''[[ экзыстэнцыйная псіхалогія ]]'') |
|||
[[Вялікабрытанія]]: |
|||
* [[А. Мердак]] |
|||
[[Катэгорыя:Філасофія]] |
[[Катэгорыя:Філасофія]] |
Версія ад 11:03, 18 студзеня 2011
Экзістэнцыялізм (фр.: existentialisme ад лац.: exsistentia - існаванне) — філасофія існавання — кірунак у філасофіі ХХ стагоддзя, акцэнтуе сваю ўвагу на ўнікальнасці ірацыянальнага быцця чалавека. Экзістэнцыялізм развіваўся паралельна з роднаснымі напрамкамі персаналізму і філасофскай антрапалогіі, ад якіх ён адрозніваецца перш за ўсё ідэяй пераадолення (а не раскрыцця) чалавекам уласнай сутнасці і вялікім акцэнтам на глыбіні эмацыйнай прыроды.
У чыстым выглядзе экзістэнцыялізм як філасофскі кірунак ніколі не існаваў. Супярэчлівасць гэтага тэрміна зыходзіць з самога зместу «экзістэнцыі», бо яна па вызначэнні індывідуальная і непаўторная, азначае перажыванні асобна ўзятага індывіда, не падобнага ні на каго.
Гэтая супярэчлівасць з'яўляецца прычынай таго, што практычна ніхто з мысляроў, прылічаных да экзістэнцыялізму, фактычна не адносіў сябе да філосафаў-экзістэнцыялістаў. Адзіным, хто выразна выяўляў сваю прыналежнасць да гэтага напрамку, быў Жан-Поль Сартр. Яго пазіцыя была выкладзена ў дакладзе «экзістэнцыялізм - гэта гуманізм», дзе ён і распачаў спробу абагульніць экзістэнцыянальныя памкненні асобных мысляроў пачатку XX стагоддзя.
Гісторыя тэрміна
{{double image|right|Kierkegaard.jpg|150|Nietzsche.later.years.jpg|171|The philosophers Søren Kierkegaard and Friedrich Nietzsche
Адным з першых тэрмін «экзістэнцыйная філасофія» (ням.: Existenzphilosophie) увёў Карл Ясперс у 1931 у працы «Духоўная сітуацыя часу» "Духоўная сітуацыя часу" , а ў 1938 ён вынес яго ў назву асобнай працы. У якасці заснавальніка экзістэнцыяльнай філасофіі Ясперс называе Кіркегора . У 1939 пасля смерці рускага філосафа-эмігранта Льва Шастова выходзіць яго кніга «Кіргегард і экзістэнцыйная філасофія», аднак знаёмства Шастова з творчасцю Кіркегора адбылося толькі ў 1928, калі рускі мысляр напісаў усе свае асноўныя працы. У 1943 кнігу з такой самай назвай выпускае Ота Бальноў. Тэрмін «экзістэнцыялізм» выкарыстоўвае ў назве сваёй працы Жан-Поль Сартр (фр.: L'existentialisme est un humanisme, 1946), дзе экзістэнцыялізм падзелены на рэлігійны (Карл Ясперс, Габрыэль Марсель) і атэістычны (Марцін Хайдэгер).
Гісторыя і прадстаўнікі
У Расіі экзістэнцыялізм паўстаў напярэдадні Першай сусветнай вайны 1914 -1918:
У Нямеччыне экзістэнцыялізм паўстаў пасля Першай сусветнай вайны:
Знайшоў сваіх паслядоўнікоў у перыяд Другой сусветнай вайны 1939 -1945 у Францыі:
У 1940 -1950-я гады экзістэнцыялізм атрымаў распаўсюджанне і ў іншых еўрапейскіх краінах:
У ЗША ідэі экзыстэнцыялізму папулярызавалі:
- У. Лоўры
- У. Барэт
- Дж. Эдзі
- І. Ялом (экзыстэнцыйная псіхалогія )