Алена Андрэеўна Рыбакіна

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Тэніс
Алена Рыбакіна
Нарадзілася 17 чэрвеня 1999(1999-06-17)[1] (24 гады)
Грамадзянства Сцяг Казахстана Казахстан
Сцяг Расіі Расія (да 2018)
Рост 184 см
Прафесійная кар’ера 2016 — ц.ч.
Вядучая рука правая
Удар злева двухручны
Трэнер(ы) Стэфана Вукаў
Прызавыя грошы 13 449 410 $[2]
Адзіночны разрад
Вынікі (в/п) 315–136[2]
Тытулы 5 WTA, 4 ITF
Найвышэйшы рэйтынг 3 (12 чэрвеня 2023)
Турніры серыі Вялікага шлема
Аўстралія фінал (2023)
Францыя 1/4 фіналу (2021)
Уімблдан перамога (2022)
ЗША 3-і раўнд (2021)
Парны разрад
Вынікі (в/п) 51–48[2]
Тытулы 4 ITF
Найвышэйшы рэйтынг 48 (18 кастрычніка 2021)
Турніры серыі Вялікага шлема
Аўстралія 3-і раўнд (2023)
Францыя 1/4 фіналу (2021)
Уімблдан 1-ы раўнд (2021)
ЗША 1-ы раўнд (2019)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Апошняе абнаўленне: 16 студзеня 2023 года

Але́на Андрэе́ўна Рыба́кіна (нар. 17 чэрвеня 1999(1999-06-17)[1], Масква[1]) — казахстанская тэнісістка, якая да чэрвеня 2018 года выступала за Расію[3]. Пераможца аднаго турніру Вялікага шлема ў адзіночным разрадзе (Уімблдан-2022); пераможца пяці турніраў WTA ў адзіночным разрадзе; чэмпіёнка Еўропы ў юніёрскім камандным першынстве да 18 гадоў.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Разам з сястрой Ганнай займалася спартыўнай гімнастыкай і фігурным катаннем. У 6 гадоў настаўнікі сказалі ёй, што праз высокі рост яна не зможа стаць прафесійнай спартсменкай, і бацька — Андрэй Рыбакін, прадзюсар тэлекампаніі «НТВ-Плюс», — адвёў дачок у секцыю тэніса[4][5][6].

У чэрвені 2018 года атрымала казахстанскае грамадзянства[7].

Выніковае месца ў рэйтынгу WTA паводле гадоў[правіць | правіць зыходнік]

Год Адзіночны
рэйтынг
Парны
рэйтынг
2022 22 442
2021 14 49
2020 19 362
2019 37 516
2018 191 484
2017 425 682
2016 616 1166

Выступленні на турнірах[правіць | правіць зыходнік]


Гісторыя выступленняў на турнірах[правіць | правіць зыходнік]

Станам на 20 мая 2023 года

Для того, каб прадухіліць блытаніну і падвойванне ліку, інфармацыя ў гэтай табліцы карэктуецца толькі па сканчэнні ўдзелу там дадзенага гульца.


Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

  1. Ордэн «Достық» II ступені[8]

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. а б в Беларуская тэнісістка гуляла на турніры ў нейтральным статусе, у перыяд забароны выступленняў пад сцягам Беларусі.
  2. Расійская тэнісістка гуляла на турніры ў нейтральным статусе, у перыяд забароны выступленняў пад сцягам Расіі.

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. а б в г https://www.billiejeankingcup.com/en/player/800365863
  2. а б в WTA website
  3. Тарпищев рассказал, почему теннисистка Рыбакина стала выступать за Казахстан (руск.)
  4. Елена Рыбакина: Родители планировали отправить меня в университет, но я сказала, что не хочу учиться — Новости тенниса на GoTennis.ru (руск.). GoTennis.ru. Праверана 18 сакавіка 2022.
  5. ​Евгений Федяков. Чемпионка на экспорт (руск.). Коммерсантъ (9 ліпеня 2022). Праверана 11 ліпеня 2022.
  6. Дмитрий Мостовой. «Рыбка» раздора (руск.). Orda.kz (11 ліпеня 2022). Праверана 11 ліпеня 2022.
  7. Михаил Юшков. Вышедшая в 1/2 Уимблдона уроженка России объяснила смену гражданства (руск.). sportrbc.ru (7 ліпеня 2022). Праверана 11 ліпеня 2022.
  8. Токаев наградил Елену Рыбакину орденом «Достық». www.zakon.kz (11 ліпеня 2022).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]