Аруцюн Тыратуравіч Галенц
Аруцюн Тыратуравіч Галенц | |
---|---|
арм.: Հարություն Կալենց | |
Дата нараджэння | 10 красавіка 1910[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 7 мая 1967[2][1] (57 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Жонка | Armine Kalents[d][1] |
Дзеці | Saro Galents[d] |
Род дзейнасці | мастак |
Жанр | партрэт |
Уплыў | Yegia Gasparyan[d] |
Уплыў на | Armine Kalents[d] |
Узнагароды | |
Сайт | galentz.am |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Аруцю́н Тырату́равич Гале́нц (арм.: Հարություն Կալենց) (Каленц, 1910, Кюрун, Асманская Імперыя — 1967, Ерэван, Армянская ССР) — армянскі мастак і графік.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Аруцюн Хармандаян (Галенц) нарадзіўся ў горадзе Кюркун Асманскай імперыі ў дваранскай сям'і, што паходзіла з горада Ані. У час генацыда армян 1915 года Аруцюн Галенц асірацеў, дайшоў да Алепа, дзе ў прытулку і захапіўся маляваннем. Мастацкую адукацыю атрымліваў у прыватных майстэрнях, у прыватнасці, у французскага мастака Клода Мішэлье. У 1930—1946 гг. жыў у Бейруце, стварыў там мастацкую студыю, стаў адным са стваральнікаў Саюза мастакоў Лівана. У чэрвені 1946 года Аруцюн Галенц з сям'ёй, жонкай Армінэ і старэйшым сынам рэпатрыяваўся ў Савецкую Арменію. У 1949 годзе па абвінавачанні ў фармалізме і касмапалітызме ён на тры гады быў выключаны з саюза мастакоў. Меў персанальныя выстаўкі ў Маскве і ў Ерэване.
У ліпені 1962 года ў часопісе «Савецкае мастацтва» быў апублікаваны артыкул Ільі Эрэнбурга пра Галенца. Галенц — адзін з герояў кнігі Андраніка Царукяна «Людзі без дзяцінства…»[3].
Зноскі
- ↑ а б в г д Ով ով է. հայեր / пад рэд. Հ. Այվազյան — Երևան: Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 2005. — Т. 1. — С. 532.
- ↑ а б в Армянская савецкая энцыклапедыя / пад рэд. Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
- ↑ Арутюн Галенц глазами Левона Мкртчяна(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 15 красавіка 2016. Праверана 7 красавіка 2017.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Галенц на Hayazg
- Улица Галенца, 18 Архівавана 1 красавіка 2011.
- Галенц глазами Левона Мкртчяна Архівавана 15 красавіка 2016.
- Галенц, видеосюжет