Перайсці да зместу

Беларускі вакзал (фільм)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Беларускі вакзалM:
Белорусский вокзал
Жанр Драма
Рэжысёр Андрэй Смірноў
Сцэнарыст Вадзім Трунін
У галоўных
ролях		 Яўген Лявонаў
Анатоль Папанаў
Ніна Ургант
Аператар Павел Лебешаў
Кампазітар
Кінакампанія Кінастудыя «Масфільм»
Другое творчае аб’яднанне
Працягласць 101 хв.
Краіна СССР
Мова руская
Год 1970
IMDb ID 0128960

«Беларускі вакзал» — савецкі мастацкі фільм 1970 года рэжысёра Андрэя Смірнова. Прэм’ера адбылася 30 красавіка 1971 года.

Сюжэт

[правіць | правіць зыходнік]

1965 год. Былыя аднапалчане расталіся на Беларускім вакзале ўлетку 1945 гады. Апошні раз яны збіраліся разам у дзень нараджэння свайго былога камандзіра Валянціна Мацвеева, 27 верасня 1946 года (акуратыст Дубінскі памятае дакладную дату, а Ваня Прыходзька — толькі, што «спірту было навалам, а жэрці — адна бульбачка ў мундзіры»). І вось зараз, праз дваццаць з лішнім гадоў, яны сустрэліся зноў, каб праводзіць Мацвеева ў апошні шлях. Цяжкія сцэны пахавання, скамечаныя з-за нервовага зрыву ўдавы памінкі не даюць ім дастойна ўспомніць франтавога таварыша.

І вось чацвёра сяброў — цяпер дырэктар аднаго маскоўскага завода, галоўны бухгалтар іншага, журналіст з Калінінграда і просты слесар камунальных сетак, — пастаянна адцягваючыся на свае службовыя і жыццёвыя праблемы, калясяць па Маскве ў пошуках месца, дзе можна было б спакойна пасядзець і пагаварыць. Апыняючыся ў розных сітуацыях, героі фільма ўспамінаюць аб баявым братэрстве і ўзаемавыручцы, выяўляюць глыбінныя рысы характару і, нягледзячы на мінулыя гады, па-ранейшаму дакладныя франтавому сяброўству. Маральным арыенцірам для іх працягвае служыць выяву іх нябожчыка камандзіра, нябачна прысутны ў карціне.

У фінале фільма яны збіраюцца ў доме іх былой батальённай санітаркі. Здзіўленая весткай аб смерці Мацвеева, яна знаходзіць у сабе сілы праспяваць іх любімую песню — пра іх родную вайсковую часць, «непрамакальны» 10-м асобным дэсантным батальёне 1-га Беларускага фронту.

У карціне яскрава паказаны кантраст паміж пачуццямі, думкамі і матывамі франтавікоў і іх маладзейшых сучаснікаў. У ёй няма ніводнай батальнай сцэны, дзеянне адбываецца праз чвэрць стагоддзя пасля Перамогі, а стрэлы гучаць толькі на могілках падчас развітальнага салюту. Але фільм Андрэя Смірнова аднадушна прызнаны адным з найлепшых твораў пра Вялікую Айчынную вайну.

Стваральныкі

[правіць | правіць зыходнік]
  • Аўтар сцэнарыя — Вадзім Трунін
  • Рэжысёр-пастаноўшчык — Андрэй Смірноў
  • Галоўны аператар — Павел Лебешаў
  • Галоўны мастак — Уладзімір Каровін
  • Гукааператар — Ян Патоцкі
  • Аўтар песні — Булат Акуджава, аркестравая аранжыроўка Альфрэда Шнітке.
  • Мантаж Валерыі Бяловай
  • Гарнітуры Аліны Буднікавай
  • Дырэктар карціны — Аляксей Стэфанскі

У галоўных ролях

[правіць | правіць зыходнік]
  • Аляксей Глазырын — Віктар Сяргеевіч Харламаў дырэктар завода, былы камандзір сапёрнай роты
  • Яўген Лявонаў — Іван Прыходзька слесар, былы камандзір выведкі
  • Анатоль Папанаў — Мікалай Іванавіч Дубінскі галоўны бухгалтар, былы радыст
  • Усевалад Сафонаў — Аляксей Канстанцінавіч Кірушын журналіст, былы мінёр-падрыўнік
  • Ніна Ургант — Рая, медсястра, былая франтавая санітарка

Песня

[правіць | правіць зыходнік]

У фільме гучыць песня «Нам нужна одна победа» ў выкананні Ніны Ургант.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Беларускі_вакзал_(фільм)"