Бранка Младанавіч

Бранка Младанавіч
сербск.: Бранко Младеновић балг.: Бранко Младенович
Кіраўнік Охрыда
Нараджэнне	XIV стагоддзе Охрыд, Охрыд, Паўночная Македонія
Смерць	не пазней за сакавік 1365 Сербскае царства
Род	Бранкавічы
Бацька	Младан
Дзеці	Nikola Radonja[d], Grgur Branković[d], Вук Бранкавіч і Grgur Golubić[d]
Нацыянальнасць	Серб
Веравызнанне	Праваслаўе
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Бранка Младанавіч (сербск.: Бранко Младеновић, балг.: Бранко Младенович; пам. да сакавіка 1365) — сербскі феадал і севастакратар, васал цара Сербіі Стэфана Ураша Душана (1331—1355).

Біяграфія

Сваяк сербскай каралеўскай дынастыі Няманічаў. Яго бацькам быў Младан, які згадваецца з тытуламі прэфекта і герцага ў часы кіравання каралёў Стэфана Мілуціна (1282—1321) і Стэфана Дзечанскага (1321—1331). У 1323 годзе Младан быў вядомы як намеснік Трэбінэ і Драчэвіцы. Лічыцца, што яго сям'я паходзіць з Захум'я.

Сербскі кароль Стэфан Ураш IV Душан прызначыў Бранку Младанавіча намеснікам вобласці Охрыд і дараваў яму ганаровы тытул севастакратара. Пасля смерці ў 1355 годзе Стэфана Душана Бранка Младанавіч падтрымаў яго сына і спадчынніка Стэфана Ураша V (1355—1371).

Бранка Младанавіч з'яўляецца родапачынальнікам сербскай дынастыі Бранкавічаў. Яго сястра Раціслава стала жонкай буйнога сербскага магната Алтамана Войнавіча (пам. 1359).

Сям'я і дзеці

Імя і паходжанне жонкі невядомыя.

Дзеці:

• Нікола Раданья (пам. 2 снежня 1399), прыняў манаства
• Гргул (пам. да 1398)
• Вук (каля 1345—1397)
• Тэадора (Ваіслава), жонка Георгія Топія, кіраўніка Драча

Літаратура

• Blagojević, Miloš (2001). Državna uprava u srpskim srednjovekovnim zemljama (in Serbian) (2nd ed.). Službeni list SRJ.
• Ćorović, Vladimir (2001). Istorija srpskog naroda (in Serbian) (Internet ed.). Belgrade: Ars Libri.
• Fajfrić, Željko (2000) [1998]. Sveta loza Stefana Nemanje (in Serbian). Belgrade: «Tehnologije, izdavastvo, agencija Janus», «Rastko».