Бююкада
Бююкада | |
---|---|
тур. Büyükada | |
Характарыстыкі | |
Плошча | 5,36 км² |
Насельніцтва | 7 127 чал. |
Шчыльнасць насельніцтва | 1 329,66 чал./км² |
Размяшчэнне | |
40°51′55,20″ пн. ш. 29°07′26,20″ у. д.HGЯO | |
Акваторыя | Мармуровае мора |
Краіна | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Бююкада (турэцк.: Büyükada, «вялікі востраў») — найбуйнейшы востраў архіпелага Адалар у Мармуровым моры. Уваходзіць у склад Турцыі. Агульная плошча — 5,36 км². Насельніцтва (2010 г.) — 7 127 чал.
Геаграфія
[правіць | правіць зыходнік]Бююкада ўяўляе кавалак сушы, выцягнуты з поўначы на поўдзень усяго на 2 км. На поўначы аддзелены пралівам (3,6 км) ад Стамбула. Мае вулканічнае паходжанне. Частка паверхні складзена асадкавымі пародамі. Востраў знаходзіцца ў зоне частых землятрусаў.
На поўначы і на поўдні вылучаюцца 2 гары. Найвышэйшая паўднёвая завецца Хрыстовай. Нягледзячы на тое, што востраў шчыльна населены, у горнай частцы захаваліся рэшткі хваёвых лясоў і хмызнякоў.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]У антычнасці востраў з’яўляўся важным пунктам прыпынку караблёў на шляху паміж Эгейскім і Чорным марамі. Лічыцца, што першым пра яго існаванне паведаміў Арыстоцель, які ўзгадваў востраў Дыманіса (грэч. Δημόνησοι), названы так у гонар першапасяленца. Каля 569 года па загаду візантыйскага імператара быў пабудаваны праваслаўны манастыр, куды, згодна паданням, высылаліся чальцы імператарскай сям’і. У 1453 года быў захоплены асманскім флотам.
Дзякуючы блізкасці да Стамбула Бююкада традыцыйна з’яўляўся транзітным гандлёвым цэнтрам і месцам летняга адпачынку заможных гараджан. Да 1921 года пераважала грэчаскае насельніцтва. Праваслаўны манастыр на востраве быў знакаміты школай для адукацыі святароў Канстанцінопальскага патрыярхату. У 1929 годзе на Бююкада жыў Леў Давідавіч Троцкі.
У нашы дні востраў з’яўляецца важным турыстычным цэнтрам. Улетку яго насельніцтва павялічваецца амаль удвая.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Adalar Kültür Derneği: Anasayfa
- Музей Прынцавых астравоў Архівавана 29 красавіка 2020.
- Istanbul Il Alaninin Jeolojisi Архівавана 25 кастрычніка 2020.