Касцёл Апекі Найсвяцейшай Дзевы Марыі (Рукшаніцы)
| Каталіцкі храм | |
| Касцёл Апекі Найсвяцейшай Дзевы Марыі | |
|---|---|
.jpg) | |
| Краіна |
 Беларусь |
| Аграгарадок | Глыбачка |
| Канфесія | Каталіцтва |
| Архітэктурны стыль | народнае дойлідства з рысамі барока |
| Першае згадванне | 1774 |
| Дата пабудовы | 1804 год |
| Стан | страчаны |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Касцёл Апекі Найсвяцейшай Дзевы Марыі — колішні драўляны каталіцкі храм у вёсцы Глыбачцы (колішняя вёска Рукшаніцы) Ушацкага раёна.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Першы парафіяльны драўляны касцёл існаваў з 1774 года (ксёндз Стафан Леановіч). У 1804 годзе намаганнямі парафіян і ксяндза Аляксандра Якубоўскага пастаўлены новы драўляны храм. Калісьці тут была езуіцкая місія, потым сяліліся дамініканцы. У 1912 годзе налічвалася 607 парафіян. Храм зруйнаваны ў 1939 годзе.
Архітэктура[правіць | правіць зыходнік]
_(4).jpg)
Архітэктура крыжова-купальнага храма мела народна-этнаграфічны характар і рысы стылю барока.
Галоўны фасад фланкіравалі дзве трохярусныя чацверыковыя шатровыя вежы, якія завяршаліся макаўкамі і мелі паміж сабой двухгранны шчыт. Ярусы вежаў вылучаліся шырокімі гонтавымі адлівамі. Цэнтральны восьмігранны зруб завяршаўся адкрытым у інтэр’еры шатром з цыбульчатай галоўкай на восьмігранным барабане.
Ніжэйшыя бакавыя прамавугольныя прырубы пад двухсхільнымі дахамі і трохгранная апсіда з бакавымі сакрысціямі надавалі кампазіцыі будынка барочную яруснасць і аб’ёмную поліганальнасць. 3 вертыкалізмам кампазіцыі храма кантраставала гарызантальная шалёўка фасадаў, на фоне якой вылучаліся прамавугольныя вокны і брусы-сцяжкі.
Галоўны ўваход вылучаўся трохвугольным франтонам, над якім фасад быў прарэзаны акном хораў і ўмацоўваўся брусамі-сцяжкамі. Мастацкімі рарытэтамі інтэр’ера з’яўляліся разная драўляная скульптура Хрыста і старажытны арган з бубнамі і званочкамі старажытнай работы з разьбой у стылі барока. Галерэя хораў раскрывалася ў залу ступеньчатай аркай і мела парапет, філёнгі якога запаўняла алейная размалёўка з выявамі музычных інструментаў. У апсідзе стаяў 2-калонны драўляны алтар, адмежаваны ад малітоўнай залы жалезнай рашоткай у выглядзе атычнай аркатуры.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- З матэрыяльнай і духоўнай спадчыны. Архітэктурная спадчына Ушаччыны // Памяць : гісторыка-дакументальная хроніка Ушацкага раёна / рэдкал. Г. К. Кісялёў [і інш.]. — Мн., 2003. — С. 559—566.
- Касцёл Апекі Найсвяцейшай Дзевы Марыі // Кулагін, А. М. Каталіцкія храмы на Беларусі : энцыклапедычны даведнік / А. М. Кулагін. — Мн., 2000. — С. 195.
- Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. М. Кулагін; фатограф А. Л. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Мн.: БелЭн, 2008. — 488 с. — ISBN 978-985-11-0395-5. — С. 451—452.