Міхаіл Уладзіміравіч Фішман

Міхаіл Уладзіміравіч Фішман
руск.: Михаил Владимирович Фишман
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	3 снежня 1972(1972-12-03) (51 год)
Месца нараджэння	Масква, РСФСР, СССР
Грамадзянства	Расія
Жонка	Julia Taratuta[d]
Альма-матар	філалагічны факультэт МДУ[d] (1995)
Месца працы	Дождь[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	журналіст, рэдактар, тэлевядучы
Узнагароды	Redkollegia[d] (май 2023)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхаіл Уладзіміравіч Фішман (род. 3 снежня 1972 года, Масква) — расійскі журналіст і тэлевядучы. Вядучы аўтарскай праграмы «И так далее» на тэлеканале «Дождж» з 2012 года.

Галоўны рэдактар рускай версіі часопіса «Русский Newsweek»(2008—2010), анлайн-газеты «Cityboom» (2013—2014) і выдання The Moscow Times (2015—2017). Калумніст «Forbes» (2009—2011) і сайта Slon.ru (2013—2018), спецыяльны карэспандэнт групы WELT у Расіі і краінах СНД (2010—2011), публіцыст газеты «Ведомости» (2010—2012).

Біяграфія

Нарадзіліся ў Маскве, унук біяфізіка Міхаіла Валькенштэйна, пляменнік кінарэжысёра Уладзіміра Аленикова.

У 1995 годзе скончыў філалагічны факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Ламаносава.

Супрацоўнічаў з радыё «Эхо Москвы» і газетай «Коммерсантъ». Пазней супрацоўнічаў з такімі выданнямі, як «Итоги», «Русский телеграф», часопіс «Интернет». З 2000 года пісаў артыкулы для інтэрнэт-выдання «Газета.ru» (спыніў супрацоўніцтва з ім у 2008 годзе).

З 1998 года па 2003 год быў журналістам, аглядальнікам і рэдактарам інтэрнэт-выданняў «Полит.ру» і «Ежедневный журнал».

У 2004 годзе стаў палітычным аглядальнікам толькі што створанай рускамоўнай версіі часопіса «Newsweek». Затым стаў намеснікам яго шэф-рэдактара Аляксандра Гардзеева. Пасля перапынку ў студзені — лістападзе 2006 года (калі Фішман быў спецыяльным карэспандэнтам Выдавецкага дома «Коммерсантъ»), зноў стаў працаваць у «Newsweek», з красавіка 2007 года стаў там рэдактарам аддзела палітыкі.

Прымаў удзел у акцыі «Марш нязгодных» вясной 2007 года.

У верасні 2008 года, пасля сыходу з пасады галоўнага рэдактара выдання Кірыла Вішняпольскага, Міхаіл Фішман стаў галоўным рэдактарам часопіса. Займаў гэтую пасаду да кастрычніка 2010 года, калі ЗАТ « Аксель Шпрингер Раша» (даччыная кампанія нямецкага медыяхолдынга «Axel Springer AG») скасавала Ліцэнзійны дагавор з "Newsweek"і спыніла выпуск рускай версіі часопіса «па эканамічных прычынах». Апошні «Рускі Newsweek» пад нумарам 310 выйшаў 18 кастрычніка 2010 года.

15 і 22 сакавіка 2010 года на відэахостынгу YouTube з’явіліся ролікі, якія паказваюць, у прыватнасці, чалавека, падобнага на Фішмана. У першым роліку ён разам з Ільёй Яшыным і Дзмітрыем Арэшкіным нібыта спрабаваў даць хабар супрацоўнікам ДІБДР, а ў другім ужываў наркотыкі ў асяроддзі двух напаўголых дзяўчат. 24 сакавіка 2010 года за Фішмана заступіліся вядучыя расійскія СМІ і Саюз журналістаў Масквы. Сам журналіст заявіў, што гэта было часткай «спецаперацыі», заказчыкі якой ставілі мэтай змяніць рэдакцыйную палітыку часопіса «Русский Newsweek».

Фішман у студзені 2018 года

У 2013 годзе стаў галоўным рэдактарам гарадской онлайн-газеты пра Маскву — Cityboom. Праект Cityboom зачыніўся ў ліпені 2014 года.

З восені 2015 па чэрвень 2017 года Фішман займаў пасаду галоўнага рэдактара англамоўнага выдання The Moscow Times.

У 2015—2017 гадах прадстаўляў тэлеканал «Дождж» у штогоднай праграме «Размова з Дзмітрыем Мядзведзевым». Вядучы штотыднёвай аўтарскай пятнічнай праграмы «И так далее с Михаилом Фишманом» на тым жа канале з 13 мая 2012 года.

Пасля ўварвання Расіі на Украіну, блакіроўкі сайта «Дажджу» і прыпынення вяшчання, у сакавіку 2022 года, як і большасць журналістаў тэлеканала, з’ехаў з Расіі. З красавіка 2022 года выпускаў праграму «Итоги недели с Михаилом Фишманом» на YouTube пасля аднаўлення вяшчання канала з Латвіі ў ліпені 2022 года — на «Дажджы».

9 снежня 2022 года Мінюстам РФ унесены ў Адзіны рэестр замежных агентаў.

Асабістае жыццё

Быў жанаты. Ёсць двое дзяцей ад першага шлюбу.

• Грамадзянская жонка — журналістка Юлія Таратута (нар. 1978).
  • Дачка — Кацярына (нар. 2018).

Сур’ёзна захапляецца вялікім тэнісам, прымае ўдзел у аматарскіх і змешаных турнірах. Займаўся некаторы час у дзяцінстве ў юнацкай секцыі, аднак захапіўся спортам ужо будучы дарослым.

Узнагароды і прэміі

• Лаўрэат прэміі Фонду Пола Хлебнікава «За перавагу ў журналістыцы» (2008).
• Лаўрэат прэміі «Редколлегия» за працу над перадачай «И так далее»(2023).

Кнігі

• Преемник. История Бориса Немцова и страны, в которой он не стал президентом (руск.). — Corpus, 2022. — 624 с. — ISBN 978-5-17-133048-4.