Перайсці да зместу

Паной

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Паной
руск. Поной
Характарыстыка
Даўжыня 426 км
Басейн 15 500 км²
Расход вады 175 м³/с
Вадацёк
Выток  
 • Месцазнаходжанне узвышша Кейвы
 • Каардынаты 67°47′34″ пн. ш. 35°54′57″ у. д.HGЯO
Вусце Белае мора
 • Месцазнаходжанне губа Папова Лахта
 • Вышыня 0 м
 • Каардынаты 66°59′03″ пн. ш. 41°16′44″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма Белае мора

Краіна
Рэгіён Мурманская вобласць
Код у ДВР 02020000112101000005650
physical
Паной
Паной
physical
выток
выток
вусце
вусце
— выток, — вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пано́й (руск.: Поно́й[1][2]) — рака ў Еўрапейскай частцы Расіі, у Мурманскай вобласці, на Кольскім паўвостраве.

Даўжыня ракі 426 км. Плошча вадазбору 15 500 км². Расход вады 175 м³/с (167 м³/с каля сяла Паной[1]). Аб’ём сцёку 5,365[3] км³/год. Выток ракі знаходзіцца ў заходняй частцы ўзвышша Кейвы. Працякае па Лавазёрскай тундры і ўпадае ў губу Папова Лахта Белага мора[3]. Рэчышча ў верхнім цячэнні звілістае, з перакатамі, разгаліноўваецца на рукавы і пратокі. У сярэднім цячэнні рэчышча Паноя ўмерана звілістае, цячэнне павольнае. У ніжнім цячэнні, ніжэй вусця ракі Калмак рака перасякае крышталічнае плато ў каньёне шырынёй 0,5—0,8[3] км. Рэчышча ў гэтай частцы ўмерана звілістае, з парогамі. Агульнае падзенне ракі складае 292[3] м. Жыўленне снегавое і дажджавое. Замярзае рака звычайна ў канцы кастрычніка — пачатку лістапада, на парожыстых участках — у снежні[3].

У басейне Паноя 7805[3] азёр агульнай плошчай 324[3] км². Азёрнасць вадазбору 2,1[3] %. Азёры ў басейне ракі: Шчучае, Ніжне-Каменскае, Мазгавое, Кальваньвозера, Верхне-Каменскае, Васільева, Вялікае Калакольнае і інш.[4]

У ракі 244[3] прытокі. Сярод іх: Кіевейка, Сахарная, Кукша (Кісенга), Ельрака, Пятчэма, Кінемур, Мухая, Кофта, Пача, Патманьга, Ача, Пурнач, і інш.[4]

У сярэднім цячэнні ракі размешчаны Панойскі заалагічны заказнік[5][6].

  • Поной // Большой энциклопедический словарь: В 2-х т. (руск.) / Гл. ред. А. М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1991. — Т. 2. — С. 180. — 768 с. — 2 000 000 экз. — ISBN 5-85270-044-4 (т. 2.).
  • Поно́й // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 379. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
  • Поно́й // Словарь названий гидрографических объектов России и других стран — членов СНГ (руск.) / Под ред. Г. И. Донидзе. — М.: Картгеоцентр — Геодезиздат, 1999. — С. 304. — 464 с. — 500 экз. — ISBN 5-86066-017-0.
  • Поно́й // Географинеские названия России: топонимический словарь: более 4000 единиц / В. М. Воспелов. — М.: АСТ; Астрель, 2008. — С. 359. — 523 с. — ISBN 978-5-17-054966-5 (Аст) (С.: Словарь (У)); ISBN 978-5 −271-20728-0 (Астрель); ISBN 978-5-17-054983-2 (Аст) (С.: BIBLIO) ISBN 978-5-271-20729-7 (Астрель). (руск.).