Пірымідзін
Пірымідзін | |
Агульныя | |
---|---|
Хім. формула | C4N2H4 |
Фізічныя ўласцівасці | |
Малярная маса | 80,09 г/моль |
Шчыльнасць | 1,016 г/см³ |
Тэрмічныя ўласцівасці | |
Тэмпература плаўлення | 22,5 °C °C |
Тэмпература кіпення | 124 °C °C |
Класіфікацыя | |
Рэг. нумар CAS | |
PubChem | |
Рэг. нумар EINECS | 206-026-0 |
SMILES | |
ChemSpider |
Пірымідзі́н (1,3-дыазін) — арганічнае гетэрацыклічнае злучэнне.
Уласцівасці
[правіць | правіць зыходнік]Бясколерныя крышталі, tпл 22,5 °C, tкіп 124 °C. Добра раствараецца ў вадзе, этаноле, дыэтылавым эфіры. Слабая аснова. Інертны да электрафільных рэагентаў (не ўступае ў рэакцыі нітравання і сульфіравання). Пратанаванне адбываецца пры ўзаемадзеянні з вельмі моцнымі кіслотамі з утварэннем солі па адным атаме азоту. Лёгка ўступае ў рэакцыі нуклеафільнага замяшчэння.
Вытворныя
[правіць | правіць зыходнік]Вытворныя пірымідзіну называюцца пірымідзінавымі асновамі, або пірымідзіны. Пірымідзін і яго вытворныя ўваходзяць у састаў найважнейшых біяпалімераў — нуклеінавых кіслот, а таксама шэрагу біялагічна актыўных рэчываў: вітаміну В1, антыбіётыкаў аміцэтыну і блеаміцыну, барбітуратаў, каэнзімаў і інш. У малекулах нуклеінавых кіслот акрамя кананічных пірымідзінавых асноў — цытазіну (4-аміна-2-пірыдон), тыміну (5-метыл-пірымідзін-2,4-дыен), урацылу (пірымідзін-2,4-дыен) ёсць, у адносна невялікай колькасці, т. зв. мінорныя пірымідзінавыя асновы (5-метылцытазін, 5-карбаксіметылурацын і іншю). Паслядоўнасць пурынавых і пірамідзінавых асноў у полінуклеатыдным ланцугу вызначае генетычную інфармацыю ДНК і матрычных РНК.
Пірымідзіны — бясколерныя высакаплаўкія (tпл≥300 °C) крышталі. Раствараюцца ў гарачай вадзе, нерастваральныя ў этаноле і дыэтылавым эфіры. Існуюць у таўтамерных формах. Біясінтэз пірымідзінаў у клетках адбываецца ў выніку ператварэнняў вытворных аротавай кіслаты. Атрымліваюць звычайна метадам кіслотнага гідролізу нуклеінавых кіслот.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).