Перайсці да зместу

Роберт Д’ябал

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Роберт Д'ябал
фр.: Robert le Diable
Роберт Д'ябал (адна са статуй помніка 6 герцагам Нармандыі ў скверы ў Фалезе).
Роберт Д'ябал (адна са статуй помніка 6 герцагам Нармандыі ў скверы ў Фалезе).
герцаг Нармандыі
6 жніўня 1027 — 22 чэрвеня 1035
(пад імем Роберт I (II))
Папярэднік Рычард III
Пераемнік Вільгельм II
граф Іемуа
1026 — 1027

Нараджэнне каля 22 чэрвеня 1004
Смерць 3 ліпеня 1035 (31 год)
Род Нармандская дынастыя
Імя пры нараджэнні фр.: Robert
Бацька Рычард II[1]
Маці Юдыт Брэтонская[d][1]
Дзеці Вільгельм I Заваёўнік[1] і Адэлаіда Нармандская[d][1]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Роберт I (II) Д'ябал[2] (фр.: Robert le Diable), ён жа Роберт Цудоўны (фр.: Robert le Magnifique), каля 1000 — 3 ліпеня 1035) — граф Іемуа ў 10261027 гадах, герцаг Нармандыі з 1027 года, малодшы сын герцага Рычарда II Добрага.

Роберт I уступіў на прастол у 1027 годзе пасля смерці свайго старэйшага брата Рычарда III, якога ён, як казалі, атруціў. Перш за ўсё, сутыкнуўшыся з сумным становішчам маёмасці Руанскага сабора, ён задумаў вярнуць шматлікія землі іх першапачатковым уладальнікам[3]. Роберт Цудоўны дараваў многім абацтвам граматы, якімі пацвярджаліся іх правы на маёмасць, або вярталася страчанае раней маёмасць. Такія акты былі выдадзены, у прыватнасці, абацтву ў Фекане і Фантэнельскаму абацтву, а таксама Руанскаму сабору. Дадаткова герцаг падахвочваў сваіх васалаў на аналагічныя ўчынкі.

Роберту прыйшлося весці барацьбу з мяцежнымі васаламі; затым ён аднавіў графа фландрскага Балдуіна IV, выгнанага ўласным сынам, аказаў дапамогу французскаму каралю Генрыху I у барацьбе з яго маці Канстанцыяй, уціхамірыў графа Ода Шампанскага, прымусіў герцага Алена Брэтонскага прызнаць яго вярхоўную ўладу.

Жадаючы прынесці пакаянне ў сваіх злачынствах, Роберт здзейсніў паломніцтва па святых мясцінах: прайшоў усю Францыю, Італію, доўгі час прабыў у Рыме і праз Канстанцінопаль дайшоў да Іерусаліма; на зваротным шляху памёр у Нікеі ў 1035 годзе.

Яго спадчыннікам адзіны (незаконны) сын яго, знакаміты Вільгельм I Заваёўнік.

Паводле сярэднявечнага падання, душа Роберта II яшчэ да яго нараджэння была прысвечана д'яблу. Знішчыць дзеянне гэтага праклёну, як праракаў герцагу нейкі святы эрэміт, можна толькі даўшы і выконваючы зарок маўчання і харчуючыся разам з сабакам. На працягу свайго жыцця герцаг Роберт насіў мянушкі як «Цудоўны», так і «Д'ябал». Па сюжэтах легенд пра Роберта II французскі кампазітар Джакама Меербер стварае ў 1831 годзе оперу Роберт-Д'ябал (Robert le diable).

Звесткі пра шлюбы ў першакрыніцах адсутнічаюць

Храналагічнае дрэва Вільгельма I

Зноскі

  1. а б в г Kindred Britain
  2. Першы герцаг Нармандыі Ралон насіў хрысціянскае імя Роберт, таму шэраг крыніц улічвае яго пад імем Роберт I
  3. Francois Neveux. La Normandie des ducs aux Rois. X—XI s.. — Рэн: Ouest-France Université, 1998. — P. 122.
  4. David C. Douglas. William the Conqueror. — 1964.
  5. Chronique de Robert de Torigni, abbé du Mont-Saint-Michel : suivie de divers opuscules historiques de cet auteur et de plusieurs religieux de la même abbaye : le tout publié d'après les manuscrits originaux / Edited by Léopold Delisle. — Rouen: Le Brument, 1872—1873. — (Libraire de la Société de l'histoire de Normandie).
Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).