Сфумата

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сфумата партрэта Мона Лізы (1503—1506)

Сфума́та[1] (італ.: sfumato — затуманены, дымчаты) — у жывапісе і графіцы эпохі Адраджэння жывапісны прыём выкарыстання багацця і тонкасці градацый светлаценю, якому ўласцівы мяккасць мадэліроўкі, няўлоўнасць прадметных абрысаў, адчуванне паветранага асяроддзя, паветранай перспектывы. Распрацаваны Леанарда да Вінчы.

Прыём сфумата выкарыcтоўвалі мастакі эпох Высокага і Позняга Адраджэння венецыянскай і ламбардскай школ (Джарджонэ, Тыцыян), таксама мастакі Паўночнага Адраджэння Альбрэхт Дзюрэр, Ганс Гольбейн Малодшы і іншыя[2].

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Сфума́та // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 304. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
  • Сфумато // Популярная художественная энциклопедия. Архитектура. Живопись. Скульптура. Графика. Декоративное искусство. В 2 т. / Под ред. Полевого В. М. Ред. кол.: В. Ф. Маркузон, Д. В. Сарабьянов, В. Д. Синюков (зам. гл. ред.) — М.: Издательство «Советская энциклопедия», 1986. — Книга II. М—Я, 1986. — С. 272. — 432 с, ил., 32 л. ил. — 200 000 экз. (руск.)
  • Сфумато // Большая советская энциклопедия. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
  • Сфума́то // Социальное партнёрство — Телевидение. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2016. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов; 2004—). — ISBN 978-5-85270-368-2.
  • Сфумато // Атанасова Иванка. Словарь терминов изобразительного искусства — Велико Тырново: Великотырновский университет им. Кирилла и Мефодия, Филологический факультет, Кафедра русистики, 2006. — С. 116. — 142 с. — ISBN 954-775-578-1, ISBN 978-954-775-578-9. (руск.)
  • Сфума́то // Краткий словарь терминов изобразительного искусства / Под. общ. редакцией Г. Г. Обухова — М.: Советский художник, 1961. — 192 с. — 15 000 экз. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]