Тонгерэн

Тонгерэн
Герб[d]	Сцяг[d]
Краіна	Бельгія
Каардынаты	50°47′ пн. ш. 5°28′ у. д.HGЯO
Кіраўнік	Patrick Dewael[d]
Плошча	87,81 км²;
Насельніцтва	29 700 чалавек (2006)
Часавы пояс	UTC+1
Тэлефонны код	012
Паштовыя індэксы	3700 і 3703
Афіцыйны сайт	tongeren.be (гал.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тонгерэн (нідэрл.: Tongeren, МФА: [ˈtɔŋərə(n)]; фр.: Tongres, ням.: Tongern) — найстаражытны горад Бельгіі, які ў часы Цэзара быў цэнтрам германскага племя тунграў, а ў раннім Сярэднявеччы — графства Хеспенгау, калыскі каралеўскага дому Капетынгаў. Стаіць на рацэ Екер на паўночны захад ад Льежа (сучасная правінцыя Лімбург). Нас. — 29,7 тыс. жых. (2006).

У 57-54 гг. да н.э. Тонгерэн (вядомы на латыні як Atuatuca Tungrorum) становіцца цэнтрам паўстання эбуронаў пад правадырствам Амбіёрыкса, якому ў горадзе пастаўлены помнік. Ён заставаўся буйным цэнтрам пры Меравінгах, нягледзячы на спусташэнні Атылам (451), салічнымі франкамі і нарманамі. Горад быў нядрэнна ўмацаваны; дагэтуль захаваліся фрагменты рымскіх сцен.

Рэлігійнае значэнне Тонгерэна было асабліва вялікім у раннім Сярэднявеччы. Менавіта тут узнікла ў IV стагоддзі першае ў гэтых краях біскупства, на чале якога стаяў Св. Сервацый Маастрыхцкі. Гэты прэлат перанёс цэнтр біскупства ўверх па цячэнні ў Маастрыхт. Пазней яно вырасла ў Льежскае біскупства, адным з галоўных цэнтраў якога ў Сярэднявеччы заставаўся Тонгерэн. Пасля спусташэння брабанцамі (1212) і французамі (1677) Тонгерэн губляе ранейшае значэнне.

Першае месца сярод помнікаў даўніны займае гатычная базіліка Тонгерэнскай Маці Божай, пабудаваная ў гатычным стылі XIII стагоддзя. Бефруа і кляштар бегінак разам з аналагічнымі бельгійскімі пабудовамі ўключаны ў спіс Сусветнай спадчыны. Кельта-рымскія старажытнасці Тонгерэна выстаўлены ў мясцовым археалагічным музеі.