Франсуа Дзюкенуа
Франсуа Дзюкенуа | |
---|---|
фр.: François Duquesnoy | |
| |
Імя пры нараджэнні | Francois Duquesnoy |
Дата нараджэння | 12 студзеня 1597[1] |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці | 12 ліпеня 1643[3][4][…] (46 гадоў) |
Месца смерці | |
Паходжанне | Валонія |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | скульптар, рысавальнік |
Мастацкі кірунак | барока |
Уплыў | Hiëronymus Duquesnoy the Elder[d] |
Уплыў на | Justus de Corte[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Франсуа Дзюкенуа (фр.: François Duquesnoy; 12 студзеня 1597, Брусель — 12 ліпеня 1643, Ліворна) — фламандскі барочны скульптар валонскага паходжання, працаваў у Рыме.
Жыццё і творчасць
[правіць | правіць зыходнік]Сын Жэрома Дзюкенуа, прыдворнага скульптара эрцгерцага Альберта, генерал-губернатара Нідэрландаў, і яго жонкі Ізабелы; Дзюкенуа-старэйшы — аўтар бронзавай версіі вядомай скульптуры хлопчыка, які пісае ў Бруселі (1619). Раннія працы Франсуа Дзюкенуа прыцягнулі ўвагу эрцгерцага, і ён адправіў здольнага юнака ў Рым. У 1624 годзе Дзюкенуа пасябраваў з Нікола Пусэнам, дзяліў жыллё і працаваў разам з ім. Абодва мастакі працавалі пад заступніцтвам Касіяна даль Поца.
З 1625 года Дзюкенуа супрацоўнічаў з Берніні ў саборы Святога Пятра. Пазней Пусэн рэкамендаваў Дзюкенуа кардыналу Рышэльё, які прапанаваў яму месца пры двары Людовіка XIII і пасаду главы каралеўскай акадэміі разьбярства ў Парыжы. Гэтым планам было не наканавана спраўдзіцца з-за заўчаснай смерці Дзюкенуа па дарозе ў Парыж. Вядомы біёграф італьянскіх мастакоў эпохі барока Джан П’етра Белоры (1672) узносіў мастацтва Дзюкенуа за тое, што ён падняў сучаснае разьбярства да ўзроўню Старажытнага Рыма. Дзюкенуа сапраўды прыўнёс у барока шматлікія элементы класіцызму, якія апярэдзілі трактоўку класічнай старажытнасці ў Вінкельмана і Кановы.
Зноскі
- ↑ François Duquesnoy // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 13 ліпеня 2024.
- ↑ http://global.britannica.com/biography/Francois-Duquesnoy
- ↑ François du Quesnoy // RKDartists Праверана 9 кастрычніка 2017.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Michelucci M. François Duquesnoy: la fama e il sospetto. Livorno: Editrice l’informazione, 2002
- Lingo E.C. François Duquesnoy and the Greek ideal. New Haven; London: Yale UP, 2007.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Працы у музеях свету
- Працы on line