Шань-шуй
Выгляд
Шань-шуй (кіт.: 山水 літаральна «Гара-воды») — традыцыйныя кітайскія пейзажныя кампазіцыі з выявамі гор і вады.
Інтэрпрэтацыя і тэхніка
[правіць | правіць зыходнік]Горы, скалы, патокі, аблокі, туман — сакральныя элементы кітайскага космасу, якія сімвалізуюць мужчынскі і жаночы пачатак, а таксама іх узаемадзеянне (гл. Інь і ян). Для малюнка выкарыстоўваюцца мінеральныя фарбы або чорная туш; выявы суправаджаюцца каліграфічнымі надпісамі[1].
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Жанр склаўся ў пачатку нашай эры. Яго папярэднікамі лічацца каменныя рэльефы, бронзавыя курыльніцы і люстэркі Дынастыі Хан (206 г. да н. э. — 220: напрыклад, выява міфічнай гары Куньлунь ). Самы высокі росквіт шань-шуй у жывапісе — X—XIII стагоддзі (мастакі Го Сі, Лі Тан, Ма Юань)[1]. Аналагічная тэматыка прысутнічае таксама ў класічнай пейзажнай лірыцы .
Вядомыя мастакі
[правіць | правіць зыходнік]Дынастыя Суй і раней
[правіць | правіць зыходнік]- Чжань Цзыцянь (550—617)
Дынастыя Тан і перыяд міжусобіцы
[правіць | правіць зыходнік]- У Даа-цзі (685—758).
- Цзін Хаа (855—915)
- Гуань Тун (870—960)
- Дун Юань (?—962)
- Хуан Цюань (900—965)
- Цзюйжань (X стагоддзе)
Дынастыя Сун
[правіць | правіць зыходнік]- Фань Куань (990—1020)
- Цуй Бо (1050—1074)
- Лі Гунлінь (1049—1106)
- Мі Фу (1051—1107)
- Ван Сімэн (1096—1119)
- Ся Гуй (1180—1230)
Дынастыя Юань
[правіць | правіць зыходнік]- Чжаа Мэнфу (1254—1322)
- У Чжэнь (1280—1354)
- Хуан Гунван (1269—1356)
Дынастыя Мін
[правіць | правіць зыходнік]- Ван Мэн (1308—1385)
- Лі Цзай (?—1431)
- Дай Цзінь (1388—1462)
- Тан Інь (1470—1524)
- Вэнь Чжэнмін (1470—1559)
- Чэнь Чунь (1482—1544)
- Дун Цічан (1555—1636)
Дынастыя Цын
[правіць | правіць зыходнік]- Лань Ін (1585—1666)
- Ван Шымінь (1592—1680)
Зноскі
- ↑ а б Сотрудники НИИ теории и истории изобразительных искусств Российской академии художеств. Энциклопедический словарь «Изобразительное искусство и архитектура» (руск.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 18 лютага 2011. Праверана 11 кастрычніка 2010.