Эпілепсія

Эпілепсія
МКХ-10	G40.-G41.
МКБ-10-КМ	G40.9, G40.909 і G40
МКХ-9	345
МКБ-9-КМ	345.9, 345.91, 345, 345.90, 345.8 і 345.80
DiseasesDB	4366
MedlinePlus	000694
eMedicine	neuro/415
MeSH	D004827
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эпілепсія (грэч. έπιληψία ад έπιλαμβάνω — нападаю) — псіхічнае захворванне з хранічным цячэннем, якое характарызуецца прыступамі засмучэнняў свядомасці, што ў асноўным суправаджаюцца агульнымі курчамі.

Эпілептычны прыпадак пачынаецца раптоўна, часам у хворага ўзнікае прадчуванне яго (так званая эпілептычная аўра), галаўны боль, раздражняльнасць і да таго падобнае.

Адрозніваюць генуінную падучую хваробу (прыроджаная, праўдзівая, або эпілептычнага хвароба) і сімптаматычную (выкліканыя захворваннямі галаўнога мозгу — пухлінамі, траўмамі, хранічным алкагалізмам, інфекцыйнымі захворваннямі і інш.)

Пры эпілепсіі парушаецца дзейнасць нервовай сістэмы, змяняецца псіхіка, зніжаюцца разумовыя здольнасці.

Гэтак званы вялікі эпілептычны прыпадак суправаджаецца курчамі ўсёй мускулатуры, могуць спыніцца дыханне (твар становіцца сінім, з рота выцякае пена), наступіць міжвольныя мачавыпусканне і дэфекацыя. Пасля прыпадку хворы засынае.

Пры г. зв. малым прыпадку (доўжыцца некалькі секунд) засмучаецца свядомасць, але курчаў няма.

Існуюць таксама іншы формы эпілепсіі.

Лячэнне эпілепсіі з’яўляецца строга індывідуальным, комплексным.

Спасылкі

• Факты пра эпілепсію, інстытут вывучэння эпілепсіі Архівавана 22 жніўня 2011.
• Даведнік па псіхіятрыі (1985) / Эпілепсія
• Знакамітыя людзі, якія пакутавалі эпілепсіяй