Дэменцыя

Дэменцыя
МКХ-11	6D81
МКХ-10	F00, F01, F02, F03, F04, F05.1, F06 і F07
МКХ-9	290290—294294
МКХ-9-КМ	290.8, 294.8 і 294.1
DiseasesDB	29283
MedlinePlus	000739
MeSH	D003704
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дэменцыя
Медыцынская спецыяльнасць	псіхіятрыя і неўралогія
Лекі, якія выкарыстоўваецца для лячэння	цыталапрам[d], рысперыдон, perphenazine[d], donepezil[d], galantamine[d], tacrine[d], rivastigmine[d], olanzapine[d], quetiapine[d], pimavanserin[d], aripiprazole[d], memantine[d], dihydro-α-ergocryptine[d] і dihydroergocristine[d]
Фактар рызыкі	артэрыяльная гіпертэнзія, парушэнне слыху, курэнне, атлусценне, прыгнечанасць, sedentary lifestyle[d], цукровы дыябет, social isolation[d], пашкоджанне галавы[d], злоўжыванне алкаголем[d], забруджванне атмасферы і overtreatment of diabetes in older people[d]
Апрацоўваецца, змякчаецца ці кіруецца	prevention of dementia[d]
Распаўсюджанасць	0,039 ± 0,001, 0,062 ± 0,001, 0,065 ± 0,001 і 0,026 ± 0,001
ICD-9-CM	290.8, 294.8 і 294.1
ICPC 2 ID	P70
Код NCI Thesaurus	C4786
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дэме́нцыя (лац.: dementia) — набытая слабаразумовасць, устойлівае зніжэнне пазнавальнай дзейнасці са стратай у той ці іншай ступені раней засвоеных ведаў і практычных навыкаў і цяжкасцю або немагчымасцю набыцця новых. У адрозненне ад разумовай адсталасці (алігафрэніі), слабаразумовасці прыроджанай або набытай у маленстве, якая прадстаўляе сабой недаразвіццё псіхікі, дэменцыя — гэта распад псіхічных функцый, якія адбываюцца ў выніку паражэнняў мозгу, найбольш часта — у старасці.