Перайсці да зместу

Южна-Сахалінск

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Южна-Сахалінск
руск.: Южно-Сахалинск
Герб Сцяг[d]
Герб Сцяг[d]
Краіна
Каардынаты
Заснаваны
1882
Плошча
  • 164,66 км²[1]
Вышыня цэнтра
50 м
Насельніцтва
  • 200 636 чал. (2020)[2]
Часавы пояс
Тэлефонны код
424, 4242
Паштовыя індэксы
693000–693101
Афіцыйны сайт
yuzhno-sakh.ru (руск.)
Южна-Сахалінск на карце Расіі
Южна-Сахалінск (Расія)
Южна-Сахалінск
Южна-Сахалінск (Расія)
Южна-Сахалінск

Южна-Сахалінск (руск.: Южно-Сахалинск, да 1946 — Тоёхара) — горад (з 1946) у Расіі, адміністрацыйны цэнтр Сахалінскай вобласці. Насельніцтва 173,6 тыс. чал. (2005). Горад размешчаны ва ўсходняй частцы Сахаліна, на рацэ Сусуя.

Заснаваны ў 1882 як сяло Уладзіміраўка. З 1905 да 1946 горад знаходзіўся ў складзе Японіі, зваўся Таёхара (豊原市), з’яўляўся цэнтрам прэфектуры Карафута. У канцы вайны быў заняты савецкімі войскамі, перайменаваны ў Южна-Сахалінск і прызначаны адміністрацыйным цэнтрам спачатку Южна-Сахалінскай, а затым Сахалінскай вобласці.

Сахалінскі дзяржаўны ўніверсітэт, Южна-Сахалінскі інстытут эканомікі, права і інфарматыкі, 4 філіялы іншых расійскіх ВНУ.

Год Колькасць
1978 166 000
1998 180 000 [3]
Год Колькасць
2017 194 882
2018 198 973 [4]
Год Колькасць
2019 200 854 [5]
2020 200 636 [2]

Гарады-пабрацімы

[правіць | правіць зыходнік]

Вядомыя ўраджэнцы і жыхары

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  • Ю́жно-Сахали́нск // Большой словарь географических названий (руск.) / Гл. ред. В. М. Котляков. — Екатеринбург: У-Фактория, 2003. — С. 770. — 832 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-94799-148-9.
  • Ю́жно-Сахали́нск // Географические названия Росии: Топонимический словарь: более 4000 единиц / Е. М. Поспелов. — М.: АСТ; Астрель, 2008. — С. 509. — 523 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-5-17-054966-5 (Аст), ISBN 978-5-271-20728-0 (Астрель). (руск.)
  • Ю́жно-Сахали́нск // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 573. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.